«Η μεγαλύτερη ωφέλεια από τις οδυνηρές επιπτώσεις των πειρασμών
είναι η απ’ αυτούς προερχομένη ταπείνωση,
με την οποία το απαίσιο τέρας του εγωισμού συντρίβεται
και η θεία γνώση πλησιάζει το νου.
Δεν είναι τολμηρό,
εάν μεταφορικά ονομάσουμε το είδωλο του εγωκεντρισμού
«βδέλυγμα της ερημώσεως που στήνεται μέσα σε τόπο άγιο»(Ματ. 24, 15).
Κανένας άλλος παράγοντας δεν είναι τόσον αποτελεσματικός,
Τὸ δαιμονικό, πῶς νὰ σᾶς πῶ, προξενεῖ ἔτσι λιγάκι κρύο πράγμα, λιγάκι δισταγμό, νὰ ποῦμε, λίγο ἀμφίβολο, δὲν σὲ πληρώνει, δὲν πληροφορεῖσαι νὰ τὸ κάνεις αὐτὸ τὸ πράγμα. Δὲν πληροφορεῖσαι νὰ τὸ κάνεις. Ἔχει κάποιο δισταγμό, κάποια ἀμφιβολία μέσα σου, ὁπότε αὐτὸ εἶναι δαιμονικό.
Δεν είναι υπερβολή, ούτε προσποίηση, η εκδήλωση αγάπης του συζύγου προς τη γυναίκα του, αφού μόνο στη νόμιμη συζυγία μπορεί να εκδηλωθεί η γνήσια και πραγματική αγάπη, εφ’ όσον «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν».
«Η αρετή είναι κάτι αναγκαίο
και συμφέρον
και καλό και πρέπον
και ωφέλιμο και χρήσιμο.
Αναγκαίο, γιατί δεν υπάρχει τίποτε αναγκαιότερο
από το να πολιτεύεσαι ορθά.
Συμφέρον, γιατί οδηγεί στην μακαριότητα.
Καλό, γιατί οδηγεί στον σεβασμό όσους τη διαθέτουν.
Πρέπον, γιατί στολίζει όσους την έχουν αποκτήσει.
Ωφέλιμο, γιατί απαλλάσει από τα χρέη
με τους κόπους της, τελικά.
«Όποιος έχει τη χάρη του Θεού,
θα του δοθεί και άλλη, και όποιος έχει λίγη
και την περιφρονεί,
θα του αφαιρεθεί και αυτή.
Η χάρη του Θεού δεν υπάρχει στους σημερινούς ανθρώπους,
γιατί πετάνε και τη λίγη που είχανε.
Και, όταν φύγει η χάρη,
ορμούν όλοι οι δαίμονες μέσα στον άνθρωπο».
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ «ΒΗΜΑΤΑΡΙΣΣΑ»
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. δ’ 16-22
Πρωτότυπο Κείμενο
Στην Παναγία της Τήνου αλλά και στην Παναγία Σουμελά έφθαναν κατά διαστήματα άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, πολιτικοί, επιχειρηματίες έχοντας ο καθένας να καταθέσει μια μαρτυρία για την προστασία της Παναγίας.
Όλοι στις δύσκολες στιγμές τους γονάτισαν στην Παναγία ενώ πολλοί από εκείνους επέστρεφαν να την ευχαριστήσουν αφήνοντας τα τάματα τους.
Στην Παναγία της Τήνου αλλά και στην Παναγία Σουμελά έφθαναν κατά διαστήματα άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, πολιτικοί, επιχειρηματίες έχοντας ο καθένας να καταθέσει μια μαρτυρία για την προστασία της Παναγίας.
Όλοι στις δύσκολες στιγμές τους γονάτισαν στην Παναγία ενώ πολλοί από εκείνους επέστρεφαν να την ευχαριστήσουν αφήνοντας τα τάματα τους.
Εάν άκουγε κάποια φορά ο πάνσοφος (ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων) να λένε πως ο τάδε είναι ελεήμονας, έστελνε και τον φώναζαν και του έλεγε ιδιαιτέρως αστειευόμενος:
«Έτσι είσαι, κυρ τάδε; Πώς έγινες ελεήμονας; Απ’ τη φύση σου, ή με συνειδητή προσπάθεια;»
Λίγο πιο πάνω από το Μοναστήρι της Καισαριανής, μέσα στο κατάφυτο δάσος του Υμηττού, βρίσκεται ένα μικρό στολίδι.
Το ξωκλήσι της Ανάληψης ή αλλιώς, η «τρύπια εκκλησία». Η κατασκευή του είναι κοίλη και ανοιχτή.Σαν να έχει βγει από κάποιο μεσαιωνικό παραμύθι. Οι τοίχοι του γεμάτοι αγιογραφίες, εικόνες, αφιερώματα.
