Εάν άκουγε κάποια φορά ο πάνσοφος (ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων) να λένε πως ο τάδε είναι ελεήμονας, έστελνε και τον φώναζαν και του έλεγε ιδιαιτέρως αστειευόμενος:
«Έτσι είσαι, κυρ τάδε; Πώς έγινες ελεήμονας; Απ’ τη φύση σου, ή με συνειδητή προσπάθεια;»
Λίγο πιο πάνω από το Μοναστήρι της Καισαριανής, μέσα στο κατάφυτο δάσος του Υμηττού, βρίσκεται ένα μικρό στολίδι.
Το ξωκλήσι της Ανάληψης ή αλλιώς, η «τρύπια εκκλησία». Η κατασκευή του είναι κοίλη και ανοιχτή.Σαν να έχει βγει από κάποιο μεσαιωνικό παραμύθι. Οι τοίχοι του γεμάτοι αγιογραφίες, εικόνες, αφιερώματα.
Να έχετε χαρά!
Η χαρά και η λύπη,
ας σας είναι φιλοξενούμενες,
όχι, όμως, η απελπισία.
Της απελπισίας
να της κλείνετε την πόρτα!
Ο Χριστιανός δεν πρέπει
ούτε δειλός να είναι,
ούτε απελπισία να έχει.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ «ΒΗΜΑΤΑΡΙΣΣΑ»
Σπάνια ομιλία «περί υπακοής» στήν Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου – Άγιον Όρος .
Ο μακαριστός παπά Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, παρουσία τού μακαριστού καθηγουμένου τής Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους π. Γεωργίου Καψάνη, δίδει πνευματικές νουθεσίες στους Μοναχούς τής Ιεράς Μονής. Επικεντρώνεται στα αγαπημένα του θέματα: την υπακοή στον Γέροντα καί στην εκκοπή τού ιδίου θελήματος.
«Ένας πατέρας
που αγαπά το παιδί του,
όταν το βλέπει να κάνει αταξίες,
το τιμωρεί.
Αλλά, και όταν το βλέπει να είναι μικρόψυχο
και να δυσανασχετεί με την τιμωρία,
το παρηγορεί.
Έτσι, μάς συμπεριφέρεται
και ο Πανάγαθος Ουράνιος Πατέρας μας.
Χρησιμοποιεί τα πάντα
για τη σωτηρία μας,
τόσο την παρηγοριά όσο και την τιμωρία,
πάντοτε από φιλανθρωπία».
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο αιώνας που περνάμε είναι ένας αιώνας ακατανοησίας. Αν ήμουνα ιστορικός, θα τον ονόμαζα «Αιώνα του Βαβέλ». Οι άνθρωποι έχουν μπερδέψει το νόημα των λέξεων, που επί πολλούς αιώνες εξέφραζαν μιάν ορισμένη έννοια και δεν γίνεται πια να συνεννοηθούν. Όλοι κουβαλάμε πέτρες για τον νέο πύργο της Βαβέλ, που είναι ο μηχανικός πολιτισμός μας. Μεγαλοφυής και θρασύς πολιτισμός, που χτίζει τον πύργο του ενάντια στο Θεό.
Απολυτίκιον Αγίου ενδόξου Προφήτου Ηλίου του Θεσβίτου. Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός.
Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι κάποιο θαύμα τού Αγίου Χαραλάμπου που συνέβη το 1944.
Στην νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στην επαρχία Τριφυλίας, υπάρχει μία γραφική πόλις με 9.000 κατοίκους, τα Φιλιατρά. Πολιούχος της πόλεως είναι ο Άγιος Χαράλαμπος, και κάθε χρόνο στις 10 Φεβρουαρίου γίνεται μεγάλο πανηγύρι προς τιμήν του, και κατεβαίνουν σ’ αυτό και οι Φιλιατρινοί που μένουν στην Αθήνα.
Στη σχέση μας με τον Θεόν
οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς
αυτό που έκανε ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος
και όλοι οι Άγιοι:
Να παίρνουμε πάντα στάση και θέση προσμονής.
Να αναμένουμε, να προσμένουμε, έως ότου να μάς σπλαχνισθεί ο Θεός.
Να μην αποκάμουμε, ούτε να να καταληφθούμε από ανία,
αθυμία ή απιστία,
καθώς θα βλέπουμε ότι δεν έχουμε αμέσως
κάποιον καρπόν.
ΑΡΧΙΜ. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ «ΒΗΜΑΤΑΡΙΣΣΑ»
Είναι θυσία ευαρεστήσεως προς τον Θεό. Συμβολίζει την ανάταση της ψυχής προς τον Θεό κυρίως όταν προσευχόμαστε. Ο Προφητάναξ Δαυίδ λέγει στον 140ο Ψαλμό του: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου».
