«Παρακάτω παραθέτουμε απόσπασμα από έναν λόγο περί μετανοίας του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος είναι επίκαιρος και διαχρονικός» αναφέρει η Ιερά Μητρόπολη Καρπενησίου και δημοσιεύει το παρακάτω απόσπασμα:
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Αλλά όμως ο έρωτας των χρημάτων όλα τα ανέτρεψε και κατέστρεψε και απομάκρυνε από τον αληθινό φόβο στον Θεό και κατέλαβε τις ανθρώπινες ψυχές, όπως ακριβώς κάποιος τύραννος κατακυριεύει κάποια ακρόπολι.
Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα, ότι το και το μου είπαν, γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα. Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις και να ανάψεις μια σπίθα, έτσι και το θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις ή να τον συγκρατήσεις.
Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί ή όταν έρθουν στο νου σου όσα σου είπε ή σου έκανε και σε στενοχώρησε, να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Κι αν τα θυμηθείς, να τα ρίχνεις στον πειρασμό.
~ Ο Ανέστης Καραούσογλου διηγήθηκε ότι, όταν έγινε η σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους, είχαν έρθει στα Φάρασα [στην Καππαδοκία, το χωριό του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη και του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη] γύρω στα τριακόσια άτομα (Τούρκοι), με σκοπό να λεηλατήσουν και να σφάξουν.
Σήμερα, 13 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου εκ μεταθέσεως από τις 14 Σεπτεμβρίου, για να μην στερείται την τιμή ένεκα της εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Στην εορτή του εν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του οποίου ιερά λείψανα φυλάσσονται στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστατεί "από του Παραθρονίου" τόσο κατά τον Εσπερινό της εορτής, όσο και κατά την Θ. Λειτουργία.
Ο άνθρωπος μπερδεύει «το φάντη με το ρετσινόλαδο»!
Η ψυχανάλυση, καρπός της ψυχιατρικής, είναι έργο ανθρώπινο, ατελέστατο, όπως όλα τ’ ανθρώπινα κατασκευάσματα.
Η ψυχανάλυση, κύριο έργο του Φρόυντ, του θεμελιωτή της Ψυχαναλύσεως, ερευνά «ψυχονευρωτικές» καταστάσεις, εξετάζει άτομα με ψυχολογικά προβλήματα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε; Γιατί ήταν κακός; Ε, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να κλαις, αλλά και να ευχαριστείς το Θεό, που σταμάτησε πια η κακία του.
Μήπως, απεναντίας, ήταν καλός; Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να χαίρεσαι, γιατί πέθανε «πριν η κακία αλλάξει τη σύνεσή του ή η δολιότητα της αμαρτίας εξαπατήσει την ψυχή του».
Ο Χριστιανός, για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, πρέπει: 1. Μ’ όλη του την ψυχή ν’ αγαπάει το Θεό και να τηρεί τις εντολές Του. Ν’ αγαπάει, επίσης, το συνάνθρωπό του όπως και τον εαυτό του.
Γιατί ο Κύριος είπε: «Θα μείνετε πιστοί στη αγάπη μου, αν τηρήσετε όλες τις εντολές μου» (Ιω. 15:10 ). Και: «Έτσι, θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο» (Ιω. 13:35).
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός «ὀνομάστηκε ἄνθρωπος, ὀνομάστηκε υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὀνομάστηκε ὁδός, ὀνομάστηκε θύρα, ὀνομάστηκε πέτρα…
Γιατί ὀνομάστηκε ὁδός; Γιά νά μάθεις ὅτι μέ Αὐτόν ἀνεβαίνουμε στόν Πατέρα.
Γιατί ὀνομάστηκε πέτρα; Γιά νά μάθεις τή χρησιμότητα καί τή σταθερότητα τῆς πίστης!
Γιατί ὀνομάστηκε θεμέλιο; Γιά νά μάθεις ὅτι ὅλα τά βαστάζει!
Γιατί ὀνομάστηκε ρίζα; Γιά νά μάθεις ὅτι ἀνθίζουμε μέσα σέ Αὐτόν.
Γιατί ὀνομάστηκε βοσκός; Ἐπειδή μᾶς ποιμαίνει.
