Αγαπητοί αδελφοί!
Θέλουμε να εκφράσουμε λόγους ευχαριστίας στον Καθηγούμενο της μονής Αρχιμανδρίτη Εφραίμ και σε όλους τους αδελφούς που συμμετείχαν στην αποστολή της Αγίας Ζώνης της Παναγίας στην Ρωσία το Φθινόπωρο του 2011.
Το 1549 μ.Χ. σύμφωνα με τις ιστορικές καταγραφές, οι Αρμένιοι δωροδόκησαν τον σουλτάνο Μουράτ για να τους δώσει την άδεια να εισέλθουν στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως και να βγάλουν αυτοί από τον Πανάγιο Τάφο το Άγιο Φως.
Θαύμα της Αγίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου εκ της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.
Ακολουθεί η επιστολή-μαρτυρία:
Ευλογείτε!
Σπεύδουμε να γνωστοποιήσουμε σ’ Εσάς χαρούμενο νέο.
Κατά το έλεος του Θεού και δι’ αγίων ευχών Σας οι άτεκνοι Αντώνιος και Μαρία γεννήσαμε παιδί στις 22 Ιουλίου 2016 ονόματι Κύριλλο, στο όνομα του αγίου ιερομάρτυρος Κυρίλλου, επισκόπου Γορτύνης.
Σήμερα, Σάββατο της Α΄ Εβδομάδας των Νηστειών, η Εκκλησία εορτάζει την ανάμνηση του δια κολλύβων θαύματος του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, επί Ιουλιανού του Παραβάτη, ο οποίος, ως ειδωλολάτρης αυτοκράτορας, ήταν αντίθετος στη νηστεία των χριστιανών.
«H αιτία διά την οποίαν έγινεν η εορτή αύτη των Τριών Ιεραρχών, εστάθη έτζι» γράφει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του. Και, ιστορεί περαιτέρω:
«Τό ὄνομα μου εἶναι Ἀλ. Θ. καί εἶμαι ἀπό τήν Κ.. Θέλω νά γράψω γιά τό θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Παντανάσσης σέ μένα τόν ἀνάξιο.
Η προσευχή είναι ένδειξη αγάπης προς τον Θεό. Η προσευχή είναι η ανάγκη της ψυχής να μιλήσει με αυτόν που αγαπά. Όπως το σώμα του ανθρώπου χρειάζεται τροφή για να ζήσει, έτσι και η ψυχή τρέφεται με την προσευχή, προς Εκείνον που της δίνει ζωή.
Ακολουθεί απόσπασμα επιστολής από πρόσωπα τα οποία έλαβαν κορδέλα ευλογημένη στην Αγία Ζώνη της Παναγίας μας:
Σεβαστέ Πανοσιολογιώτατε Αρχιμανδρίτα και Καθηγούμενε της Ιεράς και Σεβασμίας Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου, ευλογείτε!
Έλαβα την επιστολή με τις πολύτιμες συμβουλές σας. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα. Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας και την ολοπρόθυμη – άμεση ικανοποίηση του αιτήματός μου.
Από γραφικό χωριό του Πηλίου ήταν ο Στρατής. Θεοσεβής άνθρωπος, με πολλή πίστη, όπως και η οικογένειά του. Συχνά, όταν ήθελε λίγο να ξαποστάσει από τη δουλειά, πήγαινε στο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, κοντά στο σπίτι τους, και προσευχόταν εκεί.
Το φρόντιζε κιόλας, με ιδιαίτερη μάλιστα επιμέλεια την καθαριότητά του, το άναμμα των καντηλιών…
Τότε, εν έτει 1951, η Συνοδεία του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, αποφάσισε να μεταφερθεί στα ησυχαστικά κελιά της Νέας Σκήτης, κοντά στον Πύργο, όπου το κλίμα ήταν ηπιότερο και οι αχθοφορίες μικρότερης κλίμακας και έντασης.
