Να είναι, λέτε, ένα απλό πανάρχαιο ξύλινο όργανο ή μήπως η πραγματική δύναμη του πιστού και μάλιστα του Έλληνα Ορθοδόξου Χριστιανού, για τον οποίο έκανε τόσους και τόσους αγώνες στην μακραίωνη πορεία του, ώστε να απολυτρωθεί σωματικά και ψυχικά από τη δυναστεία τόσων και τόσων τυράννων του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας;
.jpg)
Ο Σταυρός γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο. Σμίγεις τα τρία σου δάκτυλα με το δεξιόν το χέρι σου και, μην ημπορώντας να ανεβής εις τον ουρανόν να προσκύνησης, βάνεις το χέρι σου εις το κεφάλι σου, διότι το κεφάλι σου είναι στρογγυλό και…
Οι θαυματουργικές ιδιότητες του Σταυρού
Τώρα σᾶς λέγω νὰ κάμητε τοῦτο· νὰ πάρετε ὅλοι ἀπὸ ἕνα κομπολόγιον (κομβοσχοίνι) καὶ νὰ προσεύχεσθε· νὰ λέγητε τὸ «Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διὰ τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων σου τῶν ῾Αγίων ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀνάξιον δοῦλον σου».
Μέσα εἰς τὸ «Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ», ἀδελφοί μου, τί θεωρεῖ; Θεωρεῖ ἡ ῾Αγία Τριάς, ὁ Θεός μας, ἡ ἔνσαρκος οἰκονομία τοῦ Χριστοῦ μας.
Σοκ και δέος στο εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων του Λυκαβηττού! Το Αγιο Μύρο πήρε κατακόκκινο χρώμα στα χέρια του παπα-Δημήτρη.
Μόλις δύο μέρες μετά την εορτή του αγίου Ισιδώρου, που αποτέλεσε το αποκορύφωμαO Σταυρός που στάζει κόκκινες σταγόνες των θρησκευτικών εκδηλώσεων στο ομώνυμο εκκλησάκι του Λυκαβηττού...
Σε όλους μας ο Θεός δίνει ένα σταυρό, που είναι οι διάφορες σωματικές, ψυχικές και πνευματικές ασθένειες.
Σωματικές ασθένειες είναι οι ποικίλες αρρώστιες του σώματος, για τις οποίες δεν φταίμε εμείς, αλλά οφείλονται σε λόγους οργανικούς.
Και τώρα επαναλαμβάνω ότι τίποτε άλλο εκτός από τον Σταυρό δεν κηρύσσουμε.
Και αν προσκαλούμε κάποιον να συμπορευτεί μαζί μας, τον καλούμε μόνο προς τον Σταυρό, και το θεωρούμε αυτό ως τη μεγαλύτερη και ασύγκριτη δόξα.
Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς, και κάποτε μάλιστα ανείπωτα γλυκύς.
Η πρώτη εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού έγινε στο Μεγάλο Κωνσταντίνο, με το θριαμβευτικό έμβλημα της νίκης: «ἐν τούτῳ νίκα». Εδώ έχουμε μια άλλη εμφάνιση, που έγινε στην Ιερουσαλήμ, περίπου το 346 μ.Χ. Τότε αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων ήταν ο Κύριλλος (βλέπε 18 Μαρτίου) και βασιλιάς ο Κωνσταντίνος, γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Τον είδαν κρεμασμένο στον Σταυρό, πληγωμένο, ματωμένο, νεκρό.
