Η Παναγία είναι η κατά Χάρη Μητέρα μας! Αυτό που είπε ο Κύριός μας από τον Σταυρό για την Μητέρα Του στον αγαπημένο μαθητή τον Ιωάννη «ιδού η μήτηρ σου», το λέει κατ΄ επέκταση σε όλους τους Χριστιανούς, σε όλους εμάς . Ο Κύριος μας δίνει την Μητέρα Του και για δική μας Μητέρα . Αυτό είναι μία «διαθήκη» σε μας , που την έγραψε ο Χριστός μας πάνω στον αιματοβαμμένο Του Σταυρό.
Μια διδακτική ιστορία για την ελεημοσύνη: Μια Χριστιανή που ήταν παντρεμένη μ’ έναν «ειδωλολάτρη» (ενδεχομένως οπαδό του Ζωροάστρη) στρατιώτη. Ο στρατιώτης είχε ένα μικρό κεφάλαιο και ήθελε να το επενδύσει.
Όμως η χριστιανή σύζυγός του (μέλος ίσως της νεστοριανής Εκκλησίας) τον έπεισε να το προσφέρει στους φτωχούς, που περίμεναν έξω από την πεντάπυλη εκκλησία, διαβεβαιώνοντάς τον ότι ο Θεός θα τους αντάμειβε με το παραπάνω για την καλή τους πράξη.
Η πιο συνηθισμένη από τις καθημερινές προσευχές όλων των χριστιανών είναι αναμφίβολα το “Πάτερ ημών”. Δεν υπάρχει πιστός χριστιανός που να μην απαγγέλλει, τουλάχιστον μια φορά τη μέρα, αυτήν την προσευχή. Και ίσως αυτή η τόσο συχνή επανάληψη να ευθύνεται για το ότι συχνά τα λόγια της προσευχής λέγονται μηχανικά, χωρίς να συνειδητοποιείται η σημασία τους.
Μια μέρα, την ώρα που περνούσα μαζί με τον όσιο από την πλατεία της πόλης, βλέπω στα δεξιά μου έναν άνθρωπο, που κάτι σιγομουρμούριζε.
Γέροντα, τι πειρασμούς περάσατε;
Συχνά ο Θεός δεν απαντά στις προσευχές μας. Σιωπά. Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή Του ως ένδειξη τού ότι ο Θεός “δεν υπάρχει”, “πέθανε”.
Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει. Ζητάμε από Αυτόν να υποστηρίξει στις αδικίες μας. Δεν μας ενοχοποιεί φανερά.
τοῦ πατρός Δημητρίου Μπόκου
Νίκησες ένα πάθος και νιώθεις δυνατός, ισχυρός, βέβαιος, άτρωτος και υπέροχος;
Κατακρίνεις και υποτιμάς τους αδυνάτους; Άστο δεν σε βοήθησε ο Θεός. Δεν ξέρω ποιός πάντως όχι Εκείνος.
Όταν ο Θεός μας βοηθάει να βγούμε από ένα πάθος, η έξοδος από αυτό μας βρίσκει ταπεινούς, γλυκούς, ήρεμους, ήσυχους, αγαπητικούς προς τους άλλους, δίχως κατάκριση και έπαρση, μαλακωμένους και κυρίως ευσπλαχνικούς με όλους.
Ο «κακός» του ελληνικού σινεμά, ο Ανέστης Βλάχος, 83 ετών σήμερα, μιλά για την οικογένεια και τους φίλους και ορίζει την… ευτυχία. «Αν ξεκινούσα τώρα, θα μάθαινα περισσότερα γράμματα!» λέειΑφησε το δικό του στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο «κακός», ο «σκληρός», ο «άγριος», ο «αδίστακτος»… Στην πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς το αντίθετο. Καλός, μαλακός, ήρεμος, συγκαταβατικός. Ο Ανέστης Βλάχος.
