Γύρω στο 1831, δυό μέρες πριν από του Ευαγγελισμού, ο Άγιος είχε πληροφορία άνωθεν πως θα του φανερωνότανε η Παναγία τη νύχτα της γιορτής της. Εκείνη τη νύχτα πιάσανε την προσευχή ο Άγιος μαζί με μια ευσεβέστατη μοναχή Ευπραξία.
Η Παναγία, η οποία συχνά αναφέρεται με το πραγματικό της όνομα Μαρία (Αραμαϊκά, Εβραϊκά: מרים, Μαριάμ) αλλά και ως Παρθένος Μαρία ή Θεοτόκος, καταγόταν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη είναι η μητέρα του Ιησού Χριστού.
Οι Μουσουλμάνοι αναφέρονται στο πρόσωπό της επίσης αποκαλώντας την Παρθένο Μαρία αλλά και χρησιμοποιώντας τον προσδιορισμό Σαϊντά που σημαίνει Κυρία.
H Αγία Αικατερίνη είχε κρυφά ασπαστεί τον χριστιανισμό.
Η Αγία Ζώνη της Παναγίας, η οποία βρίσκεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, είναι το μοναδικό κειμήλιο το οποίο σώζεται από την επίγεια ζωή της.
Μητέρα και γιάτρισσα η Παναγία, στέκει στο πλευρό των Ελλήνων και της Πατρίδας μας. Έτσι και η Αγία Ζώνη Αυτής συνδέεται με αναρίθμητα θαύματα, ενώ οι πιστοί όπου και αν το ιερό κειμήλιο της Παναγίας μας εκτίθεται προς προσκύνηση συρρέουν κατά χιλιάδες για να προσκυνήσουν.
Για ακόμη μία χρονιά τελέσθηκε η πανήγυρις της Κοιμήσεως της Θεοτότκου στο μετόχιο της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας της Τρύγης, στο Προπούλι της Λήμνου.
Επίκεντρο όλων των λειτουργικών εκδηλώσεων υπήρξε η ιερά θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Τρύγης, η οποία είναι από τις εξαιρετικά σπάνιες εικόνες Βυζαντινής τεχνοτροπίας που αναπαριστούν την Θεοτόκο με λευκό και όχι ερυθρό μαφόριο.
Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό.
Σήμερα 15 Αυγούστου, τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η ημέρα δηλαδή, κατά την οποία η Παναγία μας εγκατέλειψε, ως άνθρωπος, αυτή τη ζωή και ετάφη στη Γεσθημανή από τους Αγίους Αποστόλους.
Ο νυμφώνας της θείας σαρκώσεως του Λόγου – η Θεοτόκος – αναπαύεται στον πανένδοξο τάφο σαν σε κοιτώνα νυφικό· από εκεί ανεβαίνει προς τον ουράνιο νυμφώνα, για να συμβασιλεύσει ολοφάνερα με τον Υιό και Θεό της και άφησε στους ανθρώπους τον τάφο της ως νυφικό θάλαμο.
Άλλοτε η ανάγκη, άλλοτε η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και άλλοτε η ανάγκη κι η ελπίδα μαζί, ώθησαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες να μεταναστεύσουν στην πέμπτη ήπειρο ήδη από τον 19ο αιώνα και πιο μαζικά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άγιος Παΐσιος: Έφτασα στην Ιβήρων και περίμενα το «μοτόρι» (καραβάκι). Ενώ θα ερχόταν το μεσημέρι, έφθασε το βράδυ και ακόμα να φανή. Ήμουν εξαντλημένος. Λέω να κάνω ένα κομποσχοίνι στην Παναγία κάτι να μου οικονομήση. Μετά λέω στον εαυτό μου: «Βρε χαμένε για τέτοια μικροπράγματα θα ενοχλείς την Παναγία;». Δεν πρόλαβα να τελειώσω και έρχεται ένας αδελφός από μέσα. Μου δίνει ένα δεματάκι και μου λέει: «Να, αδελφέ μου για τη χάρη της Κυρίας Θεοτόκου».
Ξεπερνούν τα πεντακόσια τα ονόματα που έχουν αποδώσει οι πιστοί στην Παναγία. Είναι η Γλυκοφιλούσα, η Ελεούσα, η Βρεφοκρατούσα, η Μεγαλομάτα, η Θρηνούσα, η Δεξιά ακόμα και του Χάρου, σε κάθε περίπτωση είναι η μεσίτρια και μητέρα όλων.
Ορισμένα από τα ονόματα της Παναγίας είναι βγαλμένα από ύμνους, κάποια από τον τόπο που βρίσκεται κάποιος Ναός ή Μοναστήρι κι άλλα εξαιτίας του τρόπου που η Θεοτόκος έχει αγιογραφηθεί.
