– Ελέησε, Κύριε όσους με περιγελούν,
Όσους με κακολογούν ή με μισούν,
ή μου κάνουν κακό. Εσύ δα ξέρεις,
Κύριε ότι κι αυτούς ο πονηρός τους
σπρώχνει μες στη βρωμιά και την ακολασία,
όπως παρακινεί και εμένα κάθε μέρα,
το άγιο σου να καταπικραίνω Όνομα.
Τι θα κάνομε; Το ξέρετε όλοι σας, το ξέρω και εγώ, πόσο η ζωή μας είναι κουραστική και φορτωμένη με χίλια δυο θέματα που μας απασχολούν.
Εμείς, αφού είδαμε τι κάνουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ας κάνομε το ελάχιστο που περνάει από το χέρι μας.
Μου είχε διηγηθή ο Γερο-Σάββας, ο Φιλοθεΐτης, ότι με την μεγάλη πείνα του 1917 οι Ιβηρίτες, βλέποντας τις αποθήκες της Μονής να αδειάζουν, είχαν ελαττώσει την φιλοξενία. Μάλιστα, ένας Προϊστάμενος τσιγκούνης επέμενε, και την έκοψαν τελείως.
Οι γονείς της Παναγίας κατάφεραν και απέκτησαν την Παρθένο Μαρία ύστερα από πολλά χρόνια και με συνεχή προσευχή.
Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούν να γίνουν θαύματα. Ό,τι ζητούν από τον Θεό τους το δίνει, γιατί έχουν αθωότητα και ο Θεός ακούει την καθαρή προσευχή τους.
Θυμάμαι, μια φορά που οι γονείς μας είχαν πάει στο χωράφι, με είχαν αφήσει στο σπίτι με τα δύο μικρότερα αδέλφια μου. Ξαφνικά ο ουρανός μαύρισε και άρχισε καταρρακτώδης βροχή.
– Τι θα κάνουν τώρα οι γονείς μας, είπαμε. Πώς θα έρθουν στο σπίτι;
Όποιος είναι αληθινά ταπεινός δεν έχει κανένα φόβο. Αυτός που αγαπά το Θεό και το συνάνθρωπο και όταν είναι μόνος δεν είναι μόνος.
Ο ταπεινός έχει ασφάλεια, αφοβία, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότητα, αγαθοσύνη, εγκράτεια, ελευθερία, χάρη.
Ένας γνήσιος χριστιανός που αγαπά, προσφέρεται, θυσιάζεται, ζει για τους άλλους, δεν μπορεί να μην είναι ταπεινός.
Σε έχω όμως υπόψιν μου! Σε σκέφτομαι, αλλά το πρόγραμμα μου δεν μου επιτρέπει να έχω τον χρόνο να ασχοληθώ μαζί σου. Ξέρω και καταλαβαίνω ότι με ζητάς, ότι με θέλεις, αλλά βλέπεις, έχω τόσα και τόσα να κάνω μέσα στη μέρα μου. Θέλω να αφιερωθώ σε σένα, θέλω να επικοινωνήσω μαζί σου, θέλω να βάλω ένα πρόγραμμα ανέλιξης και προσευχής, όμως θα το κάνω, να είσαι σίγουρος όταν τελειώσουν οι υποχρεώσεις μου.
Από γραφικό χωριό του Πηλίου ήταν ο Στρατής. Θεοσεβής άνθρωπος, με πολλή πίστη, όπως και η οικογένειά του. Συχνά, όταν ήθελε λίγο να ξαποστάσει από τη δουλειά, πήγαινε στο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, κοντά στο σπίτι τους, και προσευχόταν εκεί.
Το φρόντιζε κιόλας, με ιδιαίτερη μάλιστα επιμέλεια την καθαριότητά του, το άναμμα των καντηλιών…
Η ψυχή η οποία κυβερνάται από τον Θεό,
πρέπει να έχει τα εξής γνωρίσματα·
ευθύτητα, πραότητα, αλήθεια, ταπεινοφροσύνη,
αγαθωσύνη, δικαιοσύνη και κάθε εύλάβεια.
Επίσης και ανεξικακία, φιλανθρωπία, συμπάθεια,
αγάπη ανυπόκριτη, μακροθυμία, καρτερία και υπομονή.
Όποια έχει τα αντίθετα από αυτά, δεν έχει κυβερνήτη τον Θεό.
