(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Κεφάλαιο 3 ‐ Η μετά θάνατον ζωή
Οι υπόδικοι νεκροί
Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση
βρίσκεται;
– Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλά «φαιντά γιόκ»*, δηλαδή δεν ωφελεί αυτό.
Ποια ήταν η ζωή της Παναγίας; Που βρίσκεται ο τάφος Της; Γιατί δεν βρέθηκε ποτέ το σώμα Της; Αυτές είναι τρείς βασικές ερωτήσεις τις απαντήσεις των οποίων γνωρίζουν λίγοι. Η Μαριάμ όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, πριν εξελληνιστεί σε Μαρία, ήταν η μονάκριβη κόρη ενός ηλικιωμένου ζευγαριού, της Άννας και του Ιωακείμ.
Στην πρακτική των Πατέρων, που αναλύουμε αναφέρονται επτά σωματικές πράξεις στις οποίες στηρίζονται οι τρόποι και τα έργα της μετάνοιας.
Ως πρώτη πράξη στη μετάνοια οι Πατέρες τοποθετούν την η σ υ χ ί α. Είναι η απερίσπαστη διαγωγή. Η απομάκρυνση από τα αίτια, που δημιουργούν τις αφορμές της πτώσης και της ήττας, ειδικά σε όσους είναι ασθενείς χαρακτήρες, αλλά και από αυτόν τον «ως λέοντα περιπατούντα και ζητούντα να μας καταπιή» (“ Πέτρ. ε” 8).
Με την μετάνοιες, δίδασκε ο π. Πορφύριος, έρχεται μεγάλη ειρήνη και χαρά στην ψυχή καθώς και υγεία στο σώμα.
Διηγείται πνευματικό παιδί του Γέροντα: «Μία νέα ψηλή πήγαινε κάθε τόσο στο Γέροντα, να τον συμβουλευθεί…
Όπως μας έλεγε της άρεσε η γυμναστική άσκηση, πράγμα που την ξεκούραζε, μετά από το φόρτο των μαθημάτων.
Ό Θεός ενωτίζεται τις προσευχές των δικαίων και εκπληρώνει τα αιτήματα τους, ορισμένες φορές πλήρως και αμέσως, άλλες φορές αργότερα, σε κατάλληλο χρόνο, αναλόγως προς τις ανάγκες της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια, ό Θεός εκπληρώνει τα αιτήματα προσευχής του δικαίου, σκεπτόμενος είτε τη σωτηρία του ανθρώπου είτε το καλό σύμπασας της Εκκλησίας.
Την ευτυχισμένη ζωή, είτε υπάρχει στη χαρά, είτε στην αρετή, είτε και στα δυο, περισσότερο τη βρίσκουμε σ’ εκείνους που έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο το ήθος τους και τη διάνοια, ενώ παραμένουν μετριοπαθείς και μετρημένοι όταν πρόκειται για την κτήση εξωτερικών αγαθών’ όχι, όμως, σ’ εκείνους που διαθέτουν αγαθά περισσότερα από τα χρήσιμα, ενώ, την ίδια στιγμή, υπολείπονται στο ήθος και τη διάνοια.
Το νεκρό σώμα του μεγάλου Ασκητή δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί ακόμη και τους μυς, το λίπος και τον υποδόριο ιστό. Τα πέλματα διατηρούν σταγόνες από ευώδες μύρο το όποιο συχνά είναι τόσο πολύ, που σε κάποια σημεία παρασύρει την επιδερμίδα.
