ΣΤΑΣΙΣ Α’: Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω τό Χαίρε (γ’) καί σύν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα.
Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων.
Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο: και η μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο.
Στα παλιά χρόνια, δηλαδή πριν από το 1800, κάποιος εκεί τότε, – υπήρχαν πολλοί λησταί, όπως είναι γνωστό, που στήνανε καρτέρι στα σταυροδρόμια, και λήστευαν τους περαστικούς,– κάποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους αρχιληστάς είχε βάλει μερικούς συντρόφους, να στήνουν το καρτέρι τους σε ένα σταυροδρόμι που ήτο αναγκαστικό πέρασμα για τους περαστικούς πεζοπόρους, από τη μια πόλη στην άλλη.
Διηγήσεις π.Στεφ.Αναγνωστόπουλου
Ενθυμούμαι μία θεία η οποία είχε την καλή διάθεση να πλένει τους κεκοιμημένους και τους νεκρούς, και ακόμα και αυτούς τους ζητιάνους τους εγκαταλελειμμένους σε οποιοδήποτε μέρος της πόλεως, αρκεί να την φώναζαν.
Μέσω του συζύγου της, ήξερε ορισμένες φορές, και αντιλαμβανόταν τον θάνατον αυτών των ανθρώπων, τους έπλενε, τους καθάριζε, τους ετοίμαζε, έτοιμοι για να τους κηδέψουν την επομένη μέρα.
Κουκουζέλισσα, Τριχερούσα, Γερόντισσα, Πυροβοληθείσα, Γοργοεπήκοος, Μυροβλύτισσα, Οδηγήτρια είναι λίγα μόνο από τα άγνωστα ονόματα που φέρουν θαυματουργές εικόνες της Μητέρας των Ορθοδόξων Χριστιανών, της Παναγίας, οι οποίες βρίσκονται καλά φυλαγμένες στα μοναστήρια του Αγίου Ορους.
Μία ημέρα πριν από την Κοίμηση της Θεοτόκου, η «Espresso της Κυριακής» φέρνει στο φως τις άγνωστες στο ευρύ κοινό εικόνες της Παναγίας και την ιστορία τους.
Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου
Γι’ αύτό σάς λέω, είναι πολύ ζωντανή ή Παναγία μας. Άλλη φορά, ένα βράδυ ήρθε μία κυρία καί μου είπε κάτι πού αίσθάνθηκε εδώ πέρα στήν εκκλησία, τήν ώρα τού Εσπερινού.
«Πήγα, Γερόντισσα, νά προσκυνήσω τήν Παναγία καί ήταν τό χεράκι Της πολύ ζεστό. Πάω καί βάζω τό πρόσωπό μου στο χεράκι Της καί βάζω τό πρόσωπό μου στο προσωπάκι Της καί ζεστάθηκε τό μάγουλό μου.
«Έχοντες Εικόνα σου την σεπτήν, ανύμφευτε Κόρη ως προπύργιον οχυρόν, προσφεύγομεν ταύτη, καιρώ τω των κινδύνων, και επηρείας πάσης απολυτρούμεθα».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης όταν συνέγραψε τον παρακλητικό κανόνα για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο φυσικά θα είχε ακούσει και θα είχε δεί αρκετά θαύματα ώστε να τον πλουτίσει τόσο όμορφα.
«Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος.
Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνονταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Oι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρούσαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα.
Από Ουρανό πεμπόμενος Άγγελος πρωτοστάτης!
Παράδοξα ειδοποιεί του Κτίστη ο συνεργάτης …
Τον Βλέπει μπρος της η Αγνή ζητά από κείνον Γνώση
Μα άγνωστη είναι και γι αυτόν , δεν δύναται να δώσει !
Δύναμη Υψίστου σκίασε , σαν είπε Γένοιτό μοι!
Της λύτρωσης ανοίχτηκαν με μιας , όλοι οι δρόμοι …
Ταξίδι ευθύς ξεκίνησε στην ορεινή να φτάσει,
Έχοντας μέσα της Θεό που βρέφος θα δοξάσει !
