Στην Παφλαγονίαν του Πόντου τιμούσαν πολύ τον Άγιον και μάλιστα είχαν κτισθή προς τιμήν του πολλοί ναοί. Όλοι ετιμούσαν τον Άγιον τόσο ώστε κάθε οικογένεια να ονομάζη ένα από τα άρρενα παιδιά της Γεώργιον. Αυτό συνέβη και σε μια καλή και ευσεβή οικογένειαν. Εμεγάλωσε το παιδί της το οποίον ήταν φρόνιμο, ηθικό, συνετό και σε ηλικία είκοσι χρονών το κάλεσαν στον στρατόν.
Από την Καστοριά ακολουθώντας την κοίτη του Αλιάκμονα βορειοανατολικά φθάνουμε στο Άργος Ορεστικό. Εκεί ανάμεσα στο Νεστόριο και το Άργος Ορεστικό βρίσκεται ο μικρός οικισμός της Ομορφοκκλησιάς. Στην άκρη του χωριού βρίσκεται ο βυζαντινός ναός του Αγίου Γεωργίου. Το χωριό είναι παλιό και φαίνεται πως ιδρύθηκε σταδιακά γύρω από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Στον Κώδικα της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς το χωριό γράφεται Κάλλιστα και μνημονεύεται από το 17ο αιώνα (1684).
Αφηγούνται ο Ηλίας και η Θεοφανώ Τσιραμπίδη, από το Δροσάτο N. Κιλκίς, γονείς τριών παιδιών.
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στη θέση Βασιλικά στη Βολισσό της Χίου, η οποία σύμφωνα με την παράδοση συνδέεται με το θρύλο του "Ανήλιου Βασιλιά". Έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο και χρονολογείται στα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, την μεταβυζαντική περίοδο. Η χρονολογία 1897 στο υπέρθυρο της εισόδου αντιστοιχεί σε μεταγενέστερη επέμβαση στο ναό.
Ήλθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.
Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε η μακαριστή Πολυχρονία Μοναχή (Ελένη Σκούρου) η οποία με τον σύζυγό της Λεωνίδα Σκούρο (νυν Μοναχό Γερόντιο) είχαν ένα χωράφι μέσα στις αγγλικές βάσεις της Κύπρου κοντά στην Επισκοπή. Μόνασαν και οι δύο στο Μοναστηράκι αυτό όπου η μακαριστή Πολυχρονία κοιμήθηκε πριν μερικά χρόνια.
Ο Ελληνορθόδοξος άραβας και ευσεβής κάτοικος του χωριού των Ποιμένων (Beit Sahour–Μπετ Σαχούρ -Βηθλεέμ) Χαλίλ Αμπουφάρχα, ήτο πρόγονος του εφημερίου του χωριού, και διηγόταν το εξής γεγονός που έζησε γύρω στο 1903, πριν από περίπου πέντε-έξι γενιές.
Το νησάκι του Αγίου Γεωργίου, η… Σπιναλόγκα του Πειραιά, με τα κτίσματα που χρησιμοποιήθηκαν για την καραντίνα χιλιάδων ανθρώπων.
Ο Μάρτυς του Χριστού Γεώργιος, όταν έφτασε πλέον στον τόπο της καταδίκης, παρακάλεσε τους δήμιους να του αφήσουν λίγο χρόνο.
Αυτήν ακριβώς τη χάρη ζήτησε ο Άγιος από τους εχθρούς της Πίστεώς του. Εκείνοι ικανοποίησαν το αίτημά του. Τότε ο Μεγαλομάρτυς συγκέντρωσε τον εαυτό του για προσευχή καί αφού ύψωσε το βλέμμα του προς τον ουρανό, αναφώνησε μέσα από τα βάθη της καρδιάς του:
Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης (†)
Μετά από πολλά χρόνια διηγείτο ο όσιος [οσ. Γεώργιος Καρσλίδης] σε πνευματικά του τέκνα για τη δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής του: Βρισκόμουν στο σπίτι μόνος μου, στο σπίτι του αδελφού μου, οι γονείς μου είχαν πεθάνει.
Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) (1901-1959).
