Με πανηγυρική χαρά και ευφροσύνη τιμά η Εκκλησία τα «Εισόδια της Θεοτόκου» κάθε χρόνο, στις 21 Νοεμβρίου.
Σ’ αυτή την χαρά και την πνευματική ευφροσύνη καλεί όλους μας, μέσα από την πλούσια υμνολογία της ημέρας: «εορτάσωμεν πιστοί, εορτήν πνευματικήν», «Πανηγυρίσωμεν… και συνευφρανθώμεν τω πνεύματι εν τη αγία Εορτή»· και «Λαμπροφορήσωμεν οι Ορθόδοξοι», και «Χορεύσωμεν φιλέορτοι», διότι η κόρη του Ιωακείμ και της Άννας, η μικρή Μαριάμ «προσάγεται τω Κυρίω ως τριετίζουσα δάμαλις » και εισέρχεται στα ενδότερα του Ναού, στα Άγια των Αγίων. Το γεγονός αυτό χαρακτηρίζεται «θαύμα», διότι στον ιερό αυτό τόπο μόνο ο Αρχιερεύς έμπαινε μια φορά τον χρόνο.
Εύλογο έτσι θα ήταν το ερώτημα «γιατί αυτή η εξαίρεσις»; Διότι ήταν μέσα στο σχέδιο του Θεού, η μικρή κόρη της Ναζαρέτ να γίνη «έμψυχος ναός της θεότητος». Διότι αυτή ήταν το πρόσωπο, που σύμφωνα με τις προφητείες, ήταν η διαλεχτή ανάμεσα στους διαλεχτούς όλων των αιώνων, η επιλεγμένη να πραγματώση το «μυστήριον της οικονομίας» του Θεού, δηλ. το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία όλων των ανθρώπων.
Μάλιστα, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σημειώνει (ΝΒ΄ ομιλία) για την επιλογή της, πως το σχέδιο αυτό του Θεού προετοιμαζόταν από την εποχή των παιδιών του Αδάμ. Και για να ευρεθή, λέγει, ικανή προς τούτο παρθένος «ταύτην την παρ’ ημών υμνουμένην αρτίως αειπάρθενον κόρην προ αιώνων ο Θεός προορίζει και των απ’ αιώνος εξειλεγμένων εκλέγεται» (ΕΠΕ, τ.11ος, σ. 248).
Γι’ αυτό και την είσοδο της Υπεραγίας στον Ναό, η υμνολογία της Εκκλησίας μας την χαρακτηρίζει ως «της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις». Προκηρύσσεται η σωτηρία μας, διότι η μικρή Μαριάμ προσφέρεται στον Θεό «ανατραφήναι εν Κυρίω», ώστε να γίνη η μητέρα του Χριστού, του λυτρωτού και σωτήρος του κόσμου.
Περιοδικό «ΛΥΔΙΑ»