Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του νέου, πλήθος από Σκύθες με δική του διαταγή ξεκίνησαν για την Ανατολή. Κάποτε έφτασαν και στην Τραπεζούντα.
Ανάμεσά τους ήταν και κάποιος δεμένος με αλυσίδες, γιατί είχε μέσα του ολόκληρη λεγεώνα πονηρών πνευμάτων.
Οι λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος Γεδεών, πολιούχου και προστάτου της πόλεως του Τυρνάβου, ξεκινησαν με την τέλεση του πανηγυρικού Εσπερινού εις τον φερώνυμον Ιερό Ναό.
Ένα θαυματό και ασυνήθιστο γεγονός που μας θυμίζει Συναξάρια, συνέβη στο Σότσι της Ρωσίας.
Συγκεκριμένα ένα κοπάδι δελφινιών(12 σύμφωνα με μαρτυρία) έβγαλε στην ακτή μία εικόνα της Παναγίας μπροστά στα έκπληκτα μάτια ανθρώπων που βρισκόντουσαν στην παραλία.
Πολύ συνηθισμένο στη ζωή των Χριστιανών είναι το τάξιμο, δηλαδή η υπόσχεση μιας προσφοράς στο Θεό ή στη Θεοτόκο ή σε κάποιον Άγιο, ως έκφραση ευλάβειας και ευχαριστιών. Τα τάματα, όμως, δεν είναι παζάρεμα με τον Θεό.
Το μοναστήρι, στο οποίο διαφυλάσσονται τα Άγια λείψανα της Αγίας Ισαποστόλου Νίνας και διαφωτίστριας της Γεωργίας, βρίσκεται στα ανατολικά της χώρας , δύο χιλιόμετρα νότια της πόλης Sighnaghi, σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία στους πρόποδες της Μεγάλης οροσειράς του Καυκάσου.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της, μετά από αρκετές δυσκολίες κυρίως οικονομικές αφού η κύρια πηγή χρηματοδότησης είναι οι δωρεές ομογενών.
Η Κωνσταντινούπολις δεν είναι μόνον η Πόλις των αγιασμάτων μα και των θαυμάτων. Δεν αναφέρομαι σε δικές μου περιπτώσεις γιατί πιστεύω στο «οράτε, μηδενί είπητε». Έχω ακούσει πολλές διηγήσεις για θαύματα πού γίνονταν και γίνονται στην Πόλη.
Ο Γέροντας Παΐσιος είχε κάνει προβλέψεις και για την Τουρκία.
Συγκεκριμένα είχε πει ότι θα αφανιστεί και ότι θα διαμελιστεί και ότι ηαντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει.
Στο χωριό Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου βρίσκεται η Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου στον περίβολο της οποίας διατηρείται ο τάφος του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Όταν αυτό ήρθε στην δημοσιότητα το έτος 1984 από τον καθηγητή κ. Παναγιώτη Χριστόπουλο,που επισκέφθηκε τον ιερό χώρο με ειδική άδεια του τότε καθεστώτος της Αλβανίας, μου δημιουργήθηκε μια απορία που σήμερα εξομολογούμε.
