Ο πρώτος μοναστικός πυρήνας γύρω από τον τάφο του Οσίου Αντωνίου του Μέγα δημιουργήθηκε μεταξύ των ετών 361-363.
Η μικρή κοινότητα που έφτιαξαν οι μαθητές στην αρχή περιοριζόνταν σ’ένα εκκλησάκι, μία τράπεζα και τους βοηθητικούς χώρους. Επίσης οι πρώτοι μοναχοί συνήθιζαν να ζουν στις σπηλιές του κοντινού βουνού και μαζευόνταν τις Κυριακές για να τελέσουν την Θεία Λειτουργία.
Εκείνος που μπορεί να εξημερώσει τα ήθη των ανθρώπων και να τους κάνει να αγαπήσουν τους λόγους και την παιδεία, πρέπει να λέγεται ανθρωποποιός. Κατά τον ίδιο τρόπο και εκείνοι που μεταστρέφουν τους παραδομένους στις σαρκικές ηδονές προς την ενάρετη και θεάρεστη ζωή, πρέπει να λέγονται και αυτοί ανθρωποποιοί, επειδή είναι σαν να ξαναπλάθουν τους ανθρώπους. Γιατί η πραότητα και η εγκράτεια είναι ευτυχία και δίνουν καλή ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων.
Ένας συγγενής του μοναχού Ευσέβιου αφού διαπίστωσαν οι γιατροί μετά από εξετάσεις ότι πάσχει από καρκίνο βαριάς μορφής, τα παράτησε όλα αμέσως και πήγε στο μοναστήρι αυτό του αγίου Αντωνίου.
Από την τέως βασιλική οικογένεια μέχρι πρωθυπουργοί και καλλιτέχνες έχουν προσκυνήσει τον ιερό χώρο στα Μέγαρα
Σαν σήμερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1939, γεννήθηκε στην Ξάνθη, ο Χρήστος Παρασκευαΐδης, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος.
Δεν μπορούμε να μετανοήσουμε, αν δεν πάρουμε Χάρη Αγίου Πνεύματος. Η μετάνοια είναι Δώρο της Χάριτος!
Είναι πλάνη να νομίζεις ότι μπορείς από μόνος σου να μετανοήσεις, χωρίς την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ουδείς μπορεί να μετανοήσει με την δική του δύναμη και αν μετανοήσει, η μετάνοιά του θα είναι επιφανειακή, ψεύτικη και εγωιστική.
Να λέμε: " Χάρισέ με Κύριε το χάρισμα της μετανοίας!".
Αυτή είναι η υγιεινή και Ορθόδοξη τοποθέτηση περί μετανοίας.
Υπάρχει ένας απόλυτος κανόνας πώς να καθορίσετε πόσο κοντά ή μακριά είναι ένα πρόσωπο από τον Θεό:
όσο πιο κοντά είναι κάποιος στον Θεό, τόσο περισσότερο είναι δυσαρεστημένος από τον εαυτό του και είναι ικανοποιημένος με εκείνους γύρω του. Και αντίστροφα: όσο πιο πολύ είναι μακρια από τον Θεό, τόσο περισσότερο είναι ευχαριστημένος από τον εαυτό του και δυσαρεστημένος από τα πάντα γύρω του.
Ιερέας Αλέξανδρος Ζαχάρωφ
Δέσποινά μου Θεοτόκε, ἡ ἐλπίς μου, ἡ ἰσχύς μου, ἡ τό ἀγαλλίαμά μου, ἡ τοῦ κόσμου σωτηρία, ἡ τῶν ἐναθλούντων μόνη ἕτοιμος ἐπικουρία, Σέ, Παρθένε, ἱκετεύω καί θερμῶς ἐπικαλοῦμαι, τήν σύν χάριν μοί παρασχου ὁλοψύχως ἑξαιτοῦμαι.
Ἴλεων μοί τόν Θεόν μου προσπαθῶ νά ἀποκτήσω καί ἀσκήσεσι καί πόνοις τούτω νά εὐαρεστήσω.
Κάποτε ένας μοναχός κάποιας Μονής παρακάλεσε τον Θεό να του ανοίξει τα μάτια για να βλέπει σε κάθε άνθρωπο την κρυμμένη κακία και να μπορεί έτσι να προτρέχει σε βοήθεια.
Όταν ο Κύριος εισάκουσε την προσευχή του, ο μοναχός προσπάθησε να εντείνει τις προσπάθειες του, καθώς τώρα διέκρινε με σαφήνεια το κακό.
Εξαιτίας όμως της πνευματικής του ανωριμότητας, το κακό τον γέμισε τρόμο, και στη συνέχεια ένιωσε αηδία και τελικά αποστροφή για τους ανθρώπους.
