Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Διαβάζουμε συνεχῶς γιὰ τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ στὰ Εὐαγγέλια καὶ ἀναρωτιόμαστε: «Γιατί ἦταν τότε δυνατὰ. Γιατί γίνονταν τέτοια πράγματα ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες, ἐνῶ ἐμεῖς σήμερα βλέπουμε τόσα λίγα θαύματα. Νομίζω ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς πιθανὲς ἀπαντήσεις.
Πολιούχος της Σύμης, προστάτης της Δωδεκανήσου και παραστάτης των ναυτικών και των σφουγγαράδων, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης τιμάται από τους Συμιακούς, αλλά και τους Δωδεκανησίους σε όλη την οικουμένη. Η μονή του, που βρίσκεται στον κόλπο του Πανόρμου της Σύμης, από όπου έχει λάβει την προσωνύμια της, έχει καταστεί πανελλήνιο προσκύνημα. Η αγάπη του δωδεκανησιακού λαού μαρτυρείται και από το λαϊκό δίστιχο:
Επήα και στην Κρεμαστή, επήα και στην Πάτμο
Δεν θα κουραστώ να ομολογώ την ολιγοπιστία και τον ορθολογισμό μου, επειδή αυτό η εντιμότητα, επιβάλλει…
Λοιπόν, με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κανένα <πάρε δώσε>, ποτέ μου- μέχρι πριν λίγα χρόνια- δεν είχα.
Σύμφωνοι.
1. Θεραπεία παραλύσεως προσωπικου νεύρου (1957 )
Το 1957 είχα πάει στην Κερασιά, στο κελλί του πατρός Ιεροθέου του Χιώτη, για να εορτάσουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου. Λόγω του μεγάλου υψομέτρου στην Κερασιά κάνει πολύ κρύο. Ήμουν κοντά σε σόμπα, όπου είχε πολλή ζέστη. Εν συνέχεια βγήκα έξω για κάποια εργασία.
Στο κεφάλαιο «Ήμουν άθεος μέχρι πού πέθανα» (σ. 35), ό WEISS περιγράφει τη συζήτησή του με τον Αιδεσιμότατο BURRIS JENKINS (Μπέρις Τζένκινς), ό όποιος, πριν γίνει κληρικός, είχε εκπαιδευτεί σε πολλά και επί χρόνια, «ετοιμαζόμενος» -όπως αφηγείται – για κάτι πού δεν γνώριζα μέχρι εκείνη τη στιγμή». Και «εκείνη ή στιγμή» ήταν, όταν έγινε το ατύχημα από μία τρομερή έκρηξη στο μηχανοστάσιο μιας θαλαμηγού, στην οποίοι είχε την ευθύνη.
Πριν λίγες μέρες ψάχνοντας στο παλιό σεντούκι τού σπιτιού μου, και σέ κάποια παραμελημένα βιβλία μου, βρήκα μια ξεχωριστή περιγραφή για δυό φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου πού είχε κάνει στα 1906 και πού ελάχιστοι σήμερα τά γνωρίζουν…
Τά βρήκα σ΄ ένα βιβλίο αυτοβιογραφίας με τίτλο « Ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, 1884 – 1980» , με 700 τόσες σελίδες, όλες ξεχωριστές και υπέροχες. Όποιος το διαβάσει δεν θα χάσει…
«Είμαι ο π. Σεραφείμ από την Κολομβία και υπηρετώ στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου της Κούκουτα.
1. Μία φορά (πρίν τρία χρόνια) πήγα στην Βογοτά (πρωτεύουσα της χώρας μας) και εκεί γνώρισα ένα ζευγάρι, τον Εφραίμ και την Μαρία, χριστιανοί ορθόδοξοι και οι δύο.
Η Μαρία είχε πρόβλημα να μείνει έγκυος –προσπαθούσαν για πολύ καιρό– και ο γιατρός τον οποίον επισκέπτονταν, της το απέκλειε.
Είναι γνωστό ότι η Αγία Ζώνη έχει θαυματουργήσει και θαυματουργεί σε άτεκνα ζευγάρια , καρκινοπαθείς αλλά και ανθρώπους που κουβαλούν το μαρτυρικό τους Σταυρό αλλά δεν χάνουν την πίστη τους και παρακαλούν με ευλάβεια την Παναγία να τους βοηθήσει.
Τον Γέροντα Ιωσήφ τον είχα γνωρίσει το καλοκαίρι του 1982 στην Ι. Μ. Κουτλουμουσίου όταν ήταν εκεί τότε. Την επίσκεψη μου στο Άγιο Όρος οφείλω στον φίλο Χαράλαμπο και τον ευχαριστώ.
Κανένα πρόσωπο, κανένας άγιος, δεν έχει τόσα ονόματα, όσα έχει η Μαρία η «Κεχαριτωμένη». Ονόματα, που αναφέρονται στην αρετή της: Άσπιλη, Αμόλυντη, Αγνή, Αγία, Παναγία. Ονόματα, που αναφέρονται στη θέση, που κατέχει τώρα στον ουρανό: Βασίλισσα, Παντάνασσα, Πλατυτέρα, Ενδοξότερα των Χερουβίμ.
