θαυματα

Το ομολογουμένως πρωτότυπο, όσο και παράξενο όνομα «Παναγία του Χάρου» οφείλεται στη μοναδική, αλλά και θαυματουργή εικόνα, όπου η Θεοτόκος απεικονίζεται να κρατά τον Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η εικόνα, αλλά και γενικότερα η εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».

Ακολουθεί απόσπασμα επιστολής από πρόσωπα τα οποία έλαβαν κορδέλα ευλογημένη στην Αγία Ζώνη της Παναγίας μας:

Χαίρετε!

Γράφω για να σας ευχαριστήσω και να σας αναγγείλω το χαρούμενο νέο, εγώ με τον σύζυγό μου γίναμε γονείς!

Δόξα το Θεό για αυτό το θαύμα!

Θαύμα! Γιατί είχαμε πρόβλημα και δεν μπορούσα να κυοφορήσω. Είχα 4 αποβολές.

5 χρόνια πήγαινα στους γιατρούς… αναλύσεις, εγχειρίσεις και κλπ.

Στις 5 Δεκεμβρίου η Εκκλησία τιμά έναν πολύ μεγάλο Άγιο, τον Αγιο Σάββα τον Ηγιασμένο. Σπλάγχνο της Αγιοτόκου Καππαδοκίας, γεννήθηκε τον 4ο αιώνα, συγκεκριμένα το 431, ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών, όπου έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απέξω και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη.

Η κ. Αικατερίνη Α., διηγήθηκε στους πατέρες της Μονής του Αγίου Ραφαήλ, το θαύμα που επιτελέστηκε στην μητέρα της Ελευθερία με την παράκληση να το καταγράψουν προς δόξαν του Αγίου Ραφαήλ, αλλά και ως μια έκφραση ταπεινής ευχαριστίας για την ευεργεσία Του.

Η διήγησή της έχει ως εξής:
«Η μητέρα μου, αισθανόταν μεγάλους πόνους στη μέση και στο πόδι για 3 ολόκληρους μήνες. Νομίζοντας ότι ήταν δισκοπάθεια έκανε φυσιοθεραπείες, οστεοπαθητική κ.α. Ο πόνος όμως δεν περνούσε.