Ζώντας ένα προσωπικό δράμα μοναξιάς και ψυχικής αιχμαλωσίας μαθαίνοντας το μαρτύριο του Ευγένιου Ροντιόνωφ άρχισα να τον επικαλούμαι συνεχώς πρωί βράδυ να με βοηθήσει να σηκώσω τον σταυρό μου.
Ήμουν στο μοναστήρι της Παναγίας Δαμάστας έξω από την πόλη της Λαμίας και έκλαιγα με πόνο στην εικόνα της Παναγίας. Φεύγοντας παρατήρησα κάποιο νέο παιδί να κάθεται στην καρέκλα και να με κοιτάει.
Ο γιός του πρωτοπρεσβύτερου Σβιντίνσκι Νικόλαος, μόλις μπήκε στο πανεπιστήμιο,έχασε την πίστη του.Σταμάτησε να εκκλησιάζεται,να προσεύχεται. Παραμονές Χριστουγέννων του είπε η μητέρα του:
«Δεν θα πας στον πανηγυρικό εσπερινό;Αύριο είναι μεγάλη γιορτή»
Επηρεασμένος από το αθεϊστικό κλίμα,της απαντά:
«Τι να κάνω εγώ εκεί;Δεν έχω να κάνω τίποτα. Πολύς ο κόσμος,στρίμωγμα,δυσκολεύεσαι καλά-καλά να αναπνεύσεις.’Αφησέ με μητέρα»
Ο Άγιος Νεκτάριος το 1908 παραιτήθηκε από διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής για λόγους υγείας και γήρατος και εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.
Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στον Άγιο...
Μπήκε στην εκκλησία με πιτζάμες κάτι που έκανε εντύπωση σε όλους. Τον σταμάτησε ένας ιερέας και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, και γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά.»Όχι πάτερ», απάντησε και συνέχισε, «με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε.
Ο Δαυίδ Φ., μηχανικός υπολογιστών, Ρουμάνος στην καταγωγή, επισκέφθηκε με τη γυναίκα του το Μοναστήρι και διηγήθηκαν στους αδελφούς το θαύμα που τους συνέβη.
Ο γιός του πρωτοπρεσβύτερου Σβιντίνσκι Νικόλαος, μόλις μπήκε στο πανεπιστήμιο,έχασε την πίστη του.Σταμάτησε να εκκλησιάζεται,να προσεύχεται. Παραμονές Χριστουγέννων του είπε η μητέρα του:
«Δεν θα πας στον πανηγυρικό εσπερινό; Αύριο είναι μεγάλη γιορτή»
Επηρεασμένος από το αθεϊστικό κλίμα,της απαντά:
«Τι να κάνω εγώ εκεί;Δεν έχω να κάνω τίποτα. Πολύς ο κόσμος,στρίμωγμα,δυσκολεύεσαι καλά-καλά να αναπνεύσεις.’Αφησέ με μητέρα»
Ζώντας ένα προσωπικό δράμα μοναξιάς και ψυχικής αιχμαλωσίας μαθαίνοντας το μαρτύριο του Ευγένιου Ροντιόνωφ άρχισα να τον επικαλούμαι συνεχώς πρωί βράδυ να με βοηθήσει να σηκώσω τον σταυρό μου.
Ήμουν στο μοναστήρι της Παναγίας Δαμάστας έξω από την πόλη της Λαμίας και έκλαιγα με πόνο στην εικόνα της Παναγίας. Φεύγοντας παρατήρησα κάποιο νέο παιδί να κάθεται στην καρέκλα και να με κοιτάει.
Η κ. Αικατερίνη Α., διηγήθηκε στους πατέρες της Μονής του Αγίου Ραφαήλ, το θαύμα που επιτελέστηκε στην μητέρα της Ελευθερία με την παράκληση να το καταγράψουν προς δόξαν του Αγίου Ραφαήλ, αλλά και ως μια έκφραση ταπεινής ευχαριστίας για την ευεργεσία Του...
Η διήγησή της έχει ως εξής:
«Η μητέρα μου, αισθανόταν μεγάλους πόνους στη μέση και στο πόδι για 3 ολόκληρους μήνες. Νομίζοντας ότι ήταν δισκοπάθεια έκανε φυσιοθεραπείες, οστεοπαθητική κ.α.
Τρεις δημοσιογράφοι βίωσαν θαύμα στην κατεχόμενη Κύπρο με τον Άγιο Θύρσο που τους άνοιξε την πόρτα της εκκλησίας του. Την μαρτυρία καταθέτουν στο iellada.gr.
Αυτό είναι το ασκηταριό δίπλα στη μεγάλη εκκλησία όπου ασκήτεψε ο άγιος και θαυματουργεί σε τυφλούς, όπως θα διαβάσετε παρακάτω.
