Η Παναγία η Γραβαλιώτισσα αποκαλείται και η «Παναγία με τα κρινάκια», καθώς οι ξεροί κρίνοι που τοποθετούνται στην εικόνα της Παναγίας ανθίζουν στην εορτή της για δεύτερη φορά μέσα στον χρόνο.
Στην Πάστρα παρουσιάζεται κάθε χρόνο ένα θαύμα το οποίο συντελείται κάθε Δεκαπενταύγουστο στην εκκλησία αυτή.
Ένα συγκινητικό περιστατικό , που αποδεικνύει αφ’ ενός τη δύναμη και τη θεϊκή Χάρη που έχει η Παναγία μας και αφ’ ετέρου το πόσο την αγαπούν και Την σέβονται οι άγιοι Άγγελοι, συνέβη προσφάτως σε έναν Έλληνα ξενιτεμένο.
Όταν πέρασε λίγος χρόνος περνούσαν στο δρόμο δύο άνθρωποι, που ο ένας ήταν κωφός, που κρατούσε από το χέρι τον άλλον, που ήταν τυφλός.
Άκουσε ο τυφλός ωραίες ψαλμωδίες και μελωδικές χαρούμενες φωνές και είπε στον κωφό:
Τα θαύματα πάντα προκαλούσαν την σκέψη, αλλά και τα βαθύτερα αισθήματα των ανθρώπων. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί, παρά μόνο μέσω της πίστης. Όπως στο χωριό Βούνενα του Νομού Θεσσαλίας όπου πλήθος πιστών από Ελλάδα και εξωτερικό προσέρχονται να προσκυνήσουν εκεί που μαρτύρησε ο Άγιος Νικόλαος και ρέει κόκκινο υγρό από τις φτελιές.
Η παρακάτω ιστορία συνέβη εδώ και αρκετά χρόνια. Την ιστορία αυτή μού τη διηγήθηκε ο καλός μου φίλος πατήρ Δημήτριος εφημέριος του ναού του Αγίου Βασιλείου στο Πειραιά στην οδό Σαχτούρη. Παραθέτω την ιστορία αυτή όπως μου τη διηγήθηκε όπως την έζησε ο ίδιος:
Του Γιώργου Θεοχάρη
Ένα ακόμα θαυμαστό γεγονός βγάζει στην δημοσιότητα το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Ο 35χρονος Γιάννης Μαύριδης εξηγεί τα τραγικά γενονότα που βίωσε με το τροχαίο που είχε το 2004 και τις βλάβες που του προκάλεσε. Μετά το σταύρωμα με τον θαυματουργό Σταυρό από τον Πατέρα Δημήτριο στο εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων στο λόφο του Λυκαβηττού όλα άλλαξαν.
Σήμερα δεν έχει απολύτως τίποτα και ζουν έναν ειρηνικό βίο με τη σύζυγο του.
Η Gulzhan μελετούσε την Αγία Γραφή μαζί με έναν Χριστιανό εργάτη, όταν, μια μέρα, ο Ιησούς εμφανίστηκε στο όνειρό της. Μετά από αυτή την εμφάνιση άλλαξε η ζωή της και η ίδια παραδόθηκε στον Ιησού ως Σωτήρα και Κύριο και έμοιαζε να γεννήθηκε ξανά.
Την εποχή εκείνη ζούσα με την οικογένειά μου στο χωριό Κοκκινομηλιά, ένα πανέμορφο χωριό της Β. Ευβοίας, ορεινό με θέα το γαλάζιο Αιγαίο. Εκείνη την περίοδο υπηρετούσα ως ψάλτης στο αναλόγιο των ενοριών στη Κούλουρη και Μαρούλη, δύο γειτονικά μικρά χωριά με ξεχωριστή και αυτά ζωντάνια και ομορφιά.
