Ο γερο-Γιώργης ο Μεράκουλος κατέθετε με τη σύζυγο του, το Λενιώ, τη μαρτυρία τους για το θαύμα της Αγίας μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας. Η Λενιώ είχε βγάλει ένα μεγάλο σπυρί στο καλάμι του ποδιού, που κάθε μέρα γινότανε και μεγαλύτερη πληγή. Οι γιατροί ανησύχησαν. Πρότειναν στο γερο-Γιώργη να τη μεταφέρει στην Αθήνα, να της κόψουνε το πόδι.
Είναι γνωστή, αδελφοί μου, σε όλους μας η μεγάλη δύναμη των Αγίων. Αυτή η δύναμή τους, το να κάνουν δηλαδή θαύματα, να θεραπεύουν αρρώστους, να προφητεύουν, να καθοδηγούν τους πιστούς με τρόπο θαυμαστό, να λύνουν «άλυτα» προβλήματα, να προφυλάσσουν από κινδύνους και τόσα άλλα, δεν είναι δική τους.
Είναι πολύ συχνές οι μαρτυρίες των πιστών για τα θαύματα που επιτελούνται με τη βοήθεια του Αγίου Εφραίμ. Καθημερινά άνθρωποι κάθε ηλικίας επισκέπτονται την ιερά μονή του αγίου και προσεύχονται, για να τους βοηθήσει ο άγιος να αντεπεξέλθουν στις όποιες δοκιμασίες.
Ακολουθεί η μαρτυρία μιας μητέρας που εξηγεί πως με τη βοήθεια του αγίου σώθηκε το νεογέννητο παιδί της από εγκεφαλικό οίδημα.
Κατά το ταξίδι του στην Κύπρο, το καράβι, που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ’ ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος.
Την περίοδο της ηγουμενίας του Οικονόμου Χριστόφορου Κυκκώτη στο ξακουστό Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην Κύπρο, συνέβηκε ένα θαυμαστό γεγονός, που συγκλόνησε τους κατοίκους της Κύπρου και αύξησε το σεβασμό και την αγάπη τους προς τον Απόστολο Ανδρέα και το μοναστήρι του.
Ενας έντιμος Χριστιανός, βιοπαλαιστής, στολισμένος με βαθειά πίστη και θεοσέβεια, αφηγήθηκε το εξής θαυμαστό γεγονός, που του συνέβη κατά το προσκύνημά του στο Άγιον Όρος.
"Πήγα να προσκυνήσω σε πολλές Μονές στο Άγιον Όρος για να πάρω την Χάρι και την ευλογία της Παναγίας.
Ο Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνο ημερομηνία, αλλά η πίστη των χριστιανών κάνει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.
Ο Άγιος Φανούριος έκανε αρκετά θαύματα στους πιστούς που επικαλούνται το όνομά του κι ένα απ’ αυτά είναι το ακόλουθο:
Στις 8 του μηνός Απριλίου 1992 και ημέρα Τετάρτη και περί ώραν 21:00 με 21:15 και συγκεκριμένα την ώρα που εψάλλετο η θ΄ του Μεγάλου κανόνος η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης άρχισε να κινείται με πάρα πολύ αργό ρυθμό, δεξιά και αριστερά.
Τη στιγμή εκείνη βρισκόμασταν όλα τα παιδιά μέσα στην Εκκλησία, στα Ψαλτήρια και στα στασίδια, το ιερό και του λοιπούς χώρους.
Την τέταρτη Κυριακή της μεγάλης σαρακοστής του 1888 λειτουργούσε ατό καθολικό ο ιερομόναχος Γερμανός.
Ήταν τύπος αληθινού μοναχού, απλός, άκακος, απονήρευτος, μειλίχιος και ταπεινός.
Μετά τη μεγάλη είσοδο, όταν βγήκε ατή ωραία πύλη για νά ευλογήσει το εκκλησίασμα, μου φάνηκε το πρόσωπό του σαν μια πύρινη Φλόγα.
