Ήταν 4 Σεπτεμβρίου 1922 όταν έφυγαν και τα τελευταία στρατεύματα της Ελλάδας από την Αρτάκη της Μικράς Ασίας…
Γεννήθηκε στην Τρίγλια της Μικράς Ασίας. Την περίοδο 1902-1910 διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας με σημαντική δράση στον Μακεδονικό Αγώνα. Η Εκκλησία μας τον ανακήρυξε Άγιο. H μνήμη του εορτάζεται την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Στα τέλη του 16ου αιώνα, η μονή της Αγίας Λαύρας άρχιζε να ακμάζει, χάρη στο Ηγουμενοσυμβούλιό της, που περιόδευε ανά την Μ. Ασία, Θράκη και Ρουμανία, όπου ανθούσε ο Ελληνισμός, με σκοπό την συλλογή δωρεών για την ενίσχυση της Μονής.
Ένα ανατρεπτικό άρθρο για την συνήθη τουρκική επιχειρηματολογία σχετικά με την καταστροφή της Σμύρνης φιλοξενεί η τουρκική εφημερίδα Ραντικάλ, σύμφωνα με το οποίο οι Τούρκοι έκαψαν την πόλη και ο Κεμάλ γνώριζε ή συνεργάστηκε για τον εμπρησμό.
Στα ημιορεινά της Βοιωτίας, συγκεκριμένα στα Σκούρτα Βοιωτίας, βρίσκεται το γυναικείο μοναστήρι της Αναλήψεως του Κυρίου.
Ένα από τα πιο σημαντικά κειμήλια της Μονής, εκτός από κομμάτια λειψάνων του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου και του Οσίου Δαβίδ, είναι η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Άννης η οποία βρίσκεται στον Ι.Ναό-κατακόμβη- του Τιμίου Προδρόμου, κάτω από την υπό κατασκευή εκκλησία της Αναλήψεως.
Η ιστορία της εικόνας είναι θαυμαστή…
Το βράδυ της αποφράδας 27-ης Αυγούστου 1922 γράφονταν ο τραγικός επίλογος μιας εκ των δραματικοτέρων σελίδων της ελληνικής ιστορίας. Και σε τούτη, την αλήστου μνήμης έκφανση του ιστορικού μας γίγνεσθαι, ο κλήρος – αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού λαού – δεν μπορούσε παρά να έχει, την δική του συνδρομή.
Είχαν ήδη φύγει όλοι οι Έλληνες στρατιώτες, όταν οι ελληνικές κι αρμενικές συνοικίες της Σμύρνης παραδόθηκαν στις φλόγες. Ήταν 30 Αυγούστου 1922. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που αναφέρουν Τούρκους ένστολους να κουβαλούν μπιτόνια με βενζίνη. Και για να μη γίνονται λάθη, η τουρκική διοίκηση είχε φροντίσει να αναρτηθεί η επιγραφή: «Σαχιλί ισλαμντίρ» (ισλαμικό ίδρυμα), σε κάθε τουρκικό κτίριο.
Όταν μιλάμε για τη Σμύρνη, σχεδόν πάντα μεταφερόμαστε νοητά στα ματωμένα χώματα του τόπου που αμαύρωσαν για πάντα τις σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Στα 93 χρόνια που συμπληρώνονται από την ολοσχερή καταστροφή, αξίζει να θυμόμαστε πως προηγήθηκαν χρόνια με σεβασμό σε θεσμούς, παραδόσεις, ανεκτίμητες ηθικές αξίες που έσβησαν μαζί με εδάφη και ανθρώπινες ζωές.
Από τη σειρά ιστορικών ντοκιμαντέρ «Πανόραμα του αιώνα», βίντεο-ντοκουμέντο από το 1919· η 1η Μεραρχία του ελληνικού στρατού αποβιβάζεται στη Σμύρνη με εντολή του συμμαχικού συμβουλίου, και γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από τους Έλληνες της βασίλισσας της Ιωνίας.
Στις 4 Απριλίου του 1919 συνέβη κάτι που οι περισσότεροι Έλληνες της Σμύρνης δεν φαντάζονταν ότι θα γινόταν πραγματικότητα. Το εμβληματικό και δοξασμένο Θωρακισμένο Καταδρομικό «Γ.Αβέρωφ» εισέρχεται στην ιστορική πόλη του ελληνισμού.
Τα πλήθη έχουν συγκεντρωθεί και πραγματικά εκστασιάζονται από την όψη του πολεμικού πλοίου που μετουσιώνει τις τεράστιες επιτυχίες στους Βαλκανικούς Πολέμους και στις επιχειρήσεις του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
