κάλαντα

Τα παραδοσιακά κάλαντα έψαλαν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, κατά την παραμονή των Χριστουγέννων, νέοι και νέες της Ομογένειας από τον Μορφωτικό και Καλλιτεχνικό Σύνδεσμο Φερίκιοϊ – ΕΡ.Θ.Ο, αλλά και Καθηγητές και μαθητές του Ζωγραφείου Λυκείου και της Ζαππείου Σχολής. Ο Παναγιώτατος καλωσόρισε όλους, ιδιαιτέρως τις νέες και τους νέους της Ρωμηοσύνης, στο Πατριαρχείο, το οποίο, όπως είπε, είναι ο κοινός οίκος όλων, το σπίτι της Μητέρας Εκκλησίας, και, μεταξύ άλλων, τους υπενθύμισ

Από νωρίς το πρωί, παραδοσιακά κάλαντα ακούγονται στους χώρους του Επισκοπείου από μικρά παιδιά, από χορωδίες και από τις φιλαρμονικές ορχήστρες της πόλεως.

Η λέξη προέρχεται από τη λατινική calenda, στα ελληνικά καλένδες. Η λέξη σήμαινε την αρχή του νέου μήνα. Πιστεύεται ότι η ιστορία τους συνδέεται βαθιά με την Αρχαία Ελλάδα. Προέρχεται από την ελληνική λέξη «καλώ» και αναφέρεται στα δημοτικά ευχετικά τραγούδια που ψάλλονται με τη συνοδεία τριγώνου και ενίοτε άλλων μουσικών οργάνων την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών συνήθ.

«Να τα πούμε;» Και ποιος δεν έχει πει αυτή τη φράση παραμονές Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Φώτων; Γιατί, όμως, λέμε τα κάλαντα κάθε χρόνο τις γιορτές; Πως ξεκίνησε το έθιμο αυτό και τι συμβολίζει;

Τα κάλαντα, τα οποία στην ουσία είναι δημοιτικά τραγούδια με εκγωμιαστικούς στίχους, συχνά αναφέρονται ως εθιμικά τραγούδια, καθώς είναι ένα από εκείνα τα έθιμα που διατηρούν τη ζωντάνια τους ως τις μέρες μας.