“Η Αδελφότητα Ελληνίδων κυριών Βρυξελλών, αποστέλλει επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας της Ελλάδας, Νίκη Κεραμέως, με αφορμή το ζήτημα που έχει ανακύψει αναφορικά με το Ελληνικό Σχολείο Βρυξελλών «Κεστεκίδειο».
Αναλυτικά η επιστολή:
Αξιότιμη κα Υπουργέ Παιδείας,
Το Κεστεκίδειο ελληνικό σχολείο κλείνει λόγω του γεγονότος ότι το κτήριο που το στεγάζει είναι ακατάλληλο. Το Κεστεκίδειο ελληνικό σχολείο απαριθμεί 159 μαθητές και το ζήτημα είναι ότι κανείς δεν βρέθηκε να ενημερώσει για την απόφαση.
Με τις εργασίες κατεδάφισης του σκελετού ξεκινά η τελευταία πράξη του δράματος του νέου ελληνικού σχολείου του Μονάχου. Από σήμερα ο δήμος της βαυαρικής πρωτεύουσας ξεκινά με το ξήλωμα του ημιτελούς κτιρίου, που θα ολοκληρωθεί λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.
Εμείς οι νεο-Έλληνες πάντα νοσταλγούμε. Συνηθίζουμε να λέμε ότι το παλαιότερο είναι καλύτερο. Προφανώς δεν είναι πάντα έτσι. Όμως ψυχολογικά ο άνθρωπος νοσταλγεί πάντα εκείνο που δεν έχει. Πολλές φορές δε ωραιοποιεί παλαιότερες απλούστερες κοινωνικές δομείς, ίσως επειδή οι απαιτήσεις της εποχής εκείνης ήταν λιγότερες και μάλλον ευκολώτερες.
Οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στη δυτική έρημο της Αιγύπτου έχουν ανακαλύψει εδώ και αρκετό καιρό τον αρχαιολογικό χώρο και πρόσφατα ένα σχολείο που χρονολογείται περίπου από πριν από 1.700 χρόνια και που έχει αρχαία ελληνικά κείμενα γραμμένα στους τοίχους του, συμπεριλαμβανομένου ενός κειμένου για την αρχαία χρήση ναρκωτικών ως θεραπευτικό μέσον και επίσης παραπέμπει στην Ομήρου "Οδύσσεια".
Για την ομιλία της στις 28 Οκτωβρίου 2018 με θέμα «Η Ελληνική Μειονότητα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», οι Αλβανοί απέλυσαν δασκάλα από το σχολείο Λειβαδιάς Αγίων Σαράντα.
Θεώρησαν την παρέμβασή της εθνικιστική, ενώ στην ουσία ξεδίπλωσε πτυχές της ιστορικής πραγματικότητας. Ένα ακόμη γεγονός, που δείχνει το ανθελληνικό μένος των Αλβανών.
Διαβάζω στο Βήμα, ένα σπουδαίο άρθρο για την νεωτερικότητα. Ο αρθρογράφος, Δ.Τζιόβας, αναρωτιέται κατ' αρχήν: "Πώς η νεωτερικότητα, παρά τις αμφισβητήσεις της, κατόρθωσε ως ιδέα να κυριαρχήσει στον εικοστό αιώνα, δεδομένου ότι η λατρεία του μοντέρνου εξακολουθεί αμείωτη; Πόσο ριζοσπαστική είναι εν τέλει και πόσο αποφασιστικά αποκόπτει τις ρίζες με το παρελθόν";
