Ρώτησαν τον Διογένη, πώς συμβαίνει ενώ τόσοι σοφοί εκφωνούν πάνω στην Πνύκα λόγους σπουδαίους, η Πολιτεία να μην προοδεύει.
Γιατί τους λόγους, απάντησε, τους εκφωνούν οι σοφοί από επάνω, αλλά τις αποφάσεις τις παίρνουν οι ανόητοι από κάτω.
Όταν είδε ο Διογένης στην Ολυμπία μερικούς νέους από τη Ρόδο να ‘ναι ντυμένοι πολυτελώς και να φορούν ακριβά στολίδια είπε: «Αυτό είναι αλαζονεία!»
Όταν αργότερα συνάντησε άλλους νέους Λακεδαιμόνιους ντυμένους με πολύ φτωχούς χιτώνες, τριμμένος και τρύπιους είπε: «Αυτό είναι άλλο είδος αλαζονείας...»
Ρώτησαν τον Διογένη, πώς συμβαίνει ενώ τόσοι σοφοί εκφωνούν πάνω στην Πνύκα λόγους σπουδαίους, η Πολιτεία να μην προοδεύει.
Γιατί τους λόγους, απάντησε, τους εκφωνούν οι σοφοί από επάνω, αλλά τις αποφάσεις τις παίρνουν οι ανόητοι από κάτω.
Όποιον και να ρωτήσεις, τι είπε ο Διογένης στον Αλέξανδρο, θα σου απαντήσει εκείνο.....το χιλιοειπωμένο «μη μου κρύβεις τον ήλιο» ή «μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου χαρίσεις».
«Είχα ένα φίλο σιδερά, τον Ευθύβουλο. Υπέροχος σιδεράς αλλά περίεργος. Αρνιόταν τις μεγάλες δουλείες με τα πολλά κέρδη, ήταν ικανοποιημένος με το να έχει χρήματα για τροφή και κρασί.
Όταν τελείωνε κάποια δουλειά, πήγαινε και τα έπινε, και έβρισκε την αλήθεια και τα μυστικά της ζωής στο πάτο του κρασοπότηρου, και όταν άδειαζε το ποτήρι το γεμίζε και το ξαναγέμιζε…
Σε επίσημο γεύμα πρόσφεραν στο φιλόσοφο Διογένη ένα δοχείο γεμάτο εκλεκτό και δυνατό κρασί. Αφού παρατήρησε για λίγο το δελεαστικό περιεχόμενο, το πέταξε στο πάτωμα και το έσπασε.
