Πρέπει να προσευχόμαστε συνέχεια για να συντριβή ο διάβολος κάτω από τα πόδια μας. Διότι είναι αδιάντροπος και άχρηστος πνευματικά (είναι παράδειγμα προς αποφυγή για όλους μας, όμως η ύπαρξή του μας ευεργετεί, όπως θα δούμε παρακάτω), και βέβαια, αγωνίζεται από κάτω. Αλλ’όμως και έτσι νικάει.
Γιὰ τίποτε νὰ μὴν ἔχετε ἄγχος. Τὸ ἄγχος εἶναι τοῦ διαβόλου. Ὅταν βλέπετε ἄγχος, νὰ ξέρετε ὅτι ἐκεῖ ἔχει βάλει τὴν οὐρὰ του τὸ ταγκαλάκι. Ὁ διάβολος δὲν πηγαίνει κόντρα. Ἂν ὑπάρχη μία τάση, σπρώχνει καὶ αὐτός, γιὰ νὰ ταλαιπωρήση καὶ νὰ πλανήση τὸν ἄνθρωπο.
Μερικοί άνθρωποι ματιάζουν. Αυτό γίνεται, γιατί έχουν κρυφή ή φανερή ζήλια για τα κατορθώματα και τα φυσικά ή επίκτητα χαρίσματα των άλλων. Η ζήλια δίνει δικαίωμα στον πονηρό, τον πατέρα του μίσους και της ζήλιας, να κάνει κακό σ' αυτόν που είναι αντικείμενο ζήλιας.
Είπα σε κάποιους γιατρούς που συζητούσαν για την αναισθησία που κάνουν στις εγχειρήσεις:
«Του πειρασμού η αναισθησία έχει άσχημες επιπτώσεις στον άνθρωπο, ενώ αυτή που κάνετε εσείς βοηθάει».
Η αναισθησία του διαβόλου εϊναι σαν το δηλητήριο που ρίχνει το φίδι στα πουλιά η στα λαγουδάκια, για να παραλύσουν και να τα καταπιή, χωρίς να αντιδράσουν.
Μυστήριο την ώρα εκείνη που η ψυχή αφήνει το σώμα και ταξιδεύει στα Ουράνια και στην αιώνια ζωή.
Τέσσερις είναι οι κυριότερες προσβολές και πιο επικίνδυνες με τις οποίες συνηθίζουν να μας πολεμούν οι εχθροί μας δαίμονες κατά την ώρα του θανάτου.
Στην ίδια Σκήτη της Αγίας Άννας, ό Μοναχός Προκόπιος από την Καλύβα «Είσόδια της Θεοτόκου» είχε μεγάλη επιθυμία να μάθει μουσικά, για να δοξολογεί κι αυτός το Θεό, όπως και οι άλλοι αδελφοί.
Επειδή όμως ήταν λίγο παράφωνος αποφεύγανε οι Πατέρες να τον μάθουν μουσικά.
Τις αμελείς και ράθυμες ψυχές –έλεγε η μακαρία Συγκλητική- κι εκείνες πού από νωθρότητα δεν καταφέρνουν να προκόψουν στην αρετή, καθώς και όσες κυριεύονται εύκολα από την απόγνωση, πρέπει να τις ενθαρρύνουμε. Αν μάλιστα παρουσιάσουν ακόμα κι ένα μικρό καλό, να το θαυμάζουμε και να το μεγαλοποιούμε.
Μεγάλη αίσθηση και πολλές συζητήσεις έχει προκαλέσει η συνέντευξη που παρουσιάζει εφημερίδα, και αφορά τον π. Γεράσιμο Κονιδάρη από το Μεγανήσι Λευκάδας.
Ο ιερέας αποκαλύπτει ότι ήταν δαιμονισμένος και πάλευε με τον Σατανά.
Ο π. Γεράσιμος είναι πολύ γνωστός και αγαπητός στην περιοχή του και πρόσφατα τιμήθηκε από τον τοπικό Μητροπολίτη για τη συνολική του προσφορά στην Εκκλησία.
Κατά την βιβλιοπατερική παράδοση ο διάβολος δεν είναι προσωποποίηση των παθών, αλλά πρόσωπο που δημιουργήθηκε από το Θεό, ως άγγελος και όταν έχασε την κοινωνία μαζί του έγινε σκοτεινό πνεύμα, διάβολος.
Ευλογημένα μου παιδιά, ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄ Ιωαν. 4,16). Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του.
