Ένας από τους Άγιους Πατέρες διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία, την οποία άκουσε στης έρημο της Θηβαΐδος.
Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος.
Τότε πολλοί από τους Πατέρες έτρεχαν και εξομολογούντο σ’αυτόν, μεταξύ τους δε πήγε και ένας απλός και άκακος άνθρωπος βοσκός στο επάγγελμα, που δεν ήξερε τι θα πεί αμαρτία μόνη του δε επιθυμία ήταν πως να κερδίσει το παράδεισο.
Ο Θεός μας θέλει απλούς, ταπεινούς και φυσικούς. Να είμαστε ο εαυτός μας. Δηλαδή να μην υποκρινόμαστε κάτι που δεν ανήκει σ εμάς, που δεν είναι δικό μας, που δεν είμαστε εμείς. Η πιο μεγάλη αρετή είναι η φυσικότητα. Όχι τόσο εύκολο σε ένα κόσμο που καθημερινά ζητάει και μοιράζει ρόλους και προσωπεία, τα οποία εμείς εθισμένοι δυστυχώς στο φαίνεσθαι τα υποδυόμαστε εύκολα. Η υποκρισία καταστρέφει την ομορφιά της αυθεντικότητας.
Μια διδακτική ιστορία για την απλότητα της καρδιάς, από το Γεροντικό.
Ένας από τους Άγιους Πατέρες διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία, την οποία άκουσε στης έρημο της Θηβαΐδος.
Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος.
