Να μην αντιλέγουμε εριστικά ούτε και όταν πιστεύουμε πως έχουμε δίκιο, αλλά, για χάρη του Θεού, σε όλα να υποχωρούμε απέναντι στον πλησίον.
Γιατί εκείνος που έχει πεποίθηση στην αρετή του και επιμένει στο θέλημά του, δε μπορεί ν᾿ αποφύγει την έχθρα ούτε ν᾿ αναπαυθεί (ψυχικά) ούτε να δεί σε ποια σημεία υστερεί. Και όταν (η ψυχή του) βγεί από το σώμα, είναι δύσκολο να βρεί έλεος (από το Θεό).
Συγκεντρώσου για λίγο και φαντάσου τον Θεό να σου μιλά: Αγαπημένο μου Παιδί, καθώς διαβάζεις τις παρακάτω προτροπές, να ξέρεις πως θα έρθουν κάποιες αλλαγές στη ζωή σου.
Αυτές οι αλλαγές πρέπει να ολοκληρωθούν, ώστε να εκπληρώσω τις υποσχέσεις Μου στη ζωή σου, να σου δώσω ειρήνη, χαρά και ευτυχία.
Ζητώ συγγνώμη για οποιαδήποτε ενόχληση και αμηχανία, αλλά μετά από όλα αυτά που κάνω, αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να σου ζητήσω. Σε παρακαλώ ακολούθα τις παρακάτω δέκα οδηγίες:
Κάθε μέρα θεώρησέ την σαν την τελευταία της ζωή σου και πέρασέ την με εγκράτεια, με φόβο Θεού, προετοιμαζόμενος για τη φοβερή απολογία στο για όλη τη ζωή σου και όλες τις αμαρτίες σου.
Κάθε έργο σου αγίασέ το με την προσευχή, με την επίκληση του ονόματος του Θεού. Θυμήσου εκείνο που ειπώθηκε: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
Δεν πρέπει η ψυχή μας ν’ αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». …
Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο, δημιουργούν αυτά που λέει ο κόσμος «κόμπλεξ»· παραδείγματος χάριν, «γιατί να είμαι πολύ ψηλός;» ή και το αντίθετο «πολύ κοντός;». Αυτό δεν φεύγει από μέσα.
Και προσεύχεται κανείς και κάνει αγρυπνίες, αλλά γίνεται το αντίθετο. Και υποφέρει κι αγανακτεί χωρίς αποτέλεσμα.
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Λ. Βασιλείου – Ενορία Αγίου Νικολάου Σιατίστης – Μάρτιος 2019
Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες, τήν πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει πανηγυρικά τόν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας.
Γιορτάζει τήν Ἀλήθεια, ἡ ὁποία παρέμεινε μέχρι σήμερα ἀνόθευτη, σταθερή, ἀταλάντευτη, χωρίς ἀποκλίσεις.
Γιορτάζει τήν Ἀλήθεια, πού δέν πρόδωσε, δέν ἐκτροχίασε κανέναν. Δέν πίεσε καί δέν ἔβλαψε κανέναν.
Στην σημερινή Κυριακή, που ονομάζεται και Κυριακή της Τυροφάγου ή Τυρινή, που είναι ουσιαστικά και το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η Αγία μας Εκκλησία στο ευαγγελικό ανάγνωσμα θέτει δύο πολύ καθοριστικά ζητήματα για την ζωή του Χριστιανού. Πρώτον κάνει λόγο για τη συγχωρητικότητα προς τους αδελφούς. Η συγχωρητικότητα είναι αυτή, που στην ουσία μαρτυρεί και καθορίζει την ποιότητα της σχέσης μας με το Χριστό.
Ο Άγιος Αντώνιος είχε ένα μεγάλο χάρισμα από το Θεό. Όταν τον βασάνιζε μια απορία για οποιοδήποτε θέμα της Αγίας Γραφής ή κάποιο άλλο από τον ορατό ή αόρατο κόσμο, ο Θεός του το αποκάλυπτε.
Ζητά, λοιπόν, από το Θεό να του αποκαλύψει τα μυστήρια της άλλης ζωής, καθώς και τι γίνεται την ώρα που πεθαίνει ο άνθρωπος.
Βλέπει πολλές και σημαντικές αποκαλύψεις για τις οποίες τον βλέπουν οι μαθητές του να αναστενάζει πικρά και να κλαίει γοερά.
Αυτή η ωραία φράση, που είναι γνωστή σε πάρα πολύ κόσμο, είναι και μια προσευχή του Χριστιανού προς τον Θεό. Αναφέρεται όμως και στο θυμίαμα. Αλλά τί είναι το θυμίαμα και γιατί αναφέρεται σε αυτήν την φράση ιδιαιτέρως; Έχει καμμιά σημασία; Και βεβαίως έχει, αγαπητέ μου αδελφέ.
Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος
'Ὁ ἄνθρωπος μέ τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη πού ἔχει, εἶναι σάν νά φοράει πολλά παλτά.
