Άκουσε Θεέ μου, την προσευχή μου
είμαι παιδί σου και σ’ αγαπώ,
άκουσε Θεέ μου πως μιλά η ψυχή μου
κάνε μου αυτή τη χάρη που σου ζητώ.
Στείλε μου άγγελο για φύλακα μου,
φίλο, πατέρα και αδελφό,
να μ’αγκαλιάζει στα όνειρά μου,
να με φυλάει απ’το κακό,
να μ’ αγκαλιάζει στα όνειρά μου
και να με συντροφεύει μες στον κόσμο αυτό.
Υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που είναι δοχεία της Χάριτος. Πολλοί από εμάς, και εννοώ όλους τους Χριστιανούς, έχουν συναντήσει πατέρες που έχουν μέσα τους τον Χριστό. Αλλά και απλούς ανθρώπους, χωρίς πολλές γνώσεις –οι οποίες γνώσεις μάλλον μόνο κινδύνους φιλαυτίας προσφέρουν – οι οποίοι ζούνε μέσα στο φως του Χριστού και παρέχουν χωρίς διακρίσεις και αθόρυβα ανυστερόβουλη, απλή, καθαρή αγάπη.
Βασίλειος Γ. Ιακωβίδης, Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών
Το λάθος μας πάντα είναι ότι δεν παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που είναι η δεδομένη, η παρεχομένη σημερινή ημέρα της ζωής μας, το ότι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον και το ότι όλο και περιμένουμε κάποιαν ιδαίτερη μέρα, οπότε η ζωή μας θα »ξεδιπλωθεί» και θα αποκτήσει όλη την σημασία και σπουδαιότητά της…
και δεν προσέχουμε ότι η ζωή μας κυλάει και φεύγει σα νερό, που διαρρέει μέσα από τα δάκτυλα του χεριού, ή όπως τον πολύτιμο σπόρο, που διαπερνά και πέφτει από μη σφιχτοδεμένο σακκί.
Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις αντιλαμβανόμαστε.
Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης
Συχνά κατηγορείται η εποχή μας για πολλούς λόγους, δίκαια ή άδικα. Όμως η πράγματι δύσκολη εποχή κρύβει θησαυρούς, γεννά μικρούς ή μεγάλους αγίους. Εκτός των επίσημα αναγνωρισθέντων αγίων, υπάρχουν και κρυφοί άγιοι σε όλο τον εικοστό αιώνα.
Κάνε με όργανο της ειρήνης.
Κάνε στη θέση του μίσους, να βάζω την αγάπη.
Στη θέση της ύβρης, να βάζω την συγγνώμη.
Στη θέση της πλάνης, να βάζω την πίστη.
Στη θέση της διχόνοιας, να βάζω την ένωση.
Στη θέση της απελπισίας, να βάζω την ελπίδα.
Στη θέση της λύπης, να δίνω τη χαρά.
Κύριε,
Κάνε να μη ζητώ τόσο να παρηγορηθώ, όσο να παρηγορώ.
Να μη ζητώ τόσο να αγαπούμαι, όσο να αγαπώ.
Κάποτε μία υποψήφια μοναχή επισκέφθηκε τον άγιο Πορφύριο στο Ησυχαστήριό του.
Ο άγιος άρχισε να της περιγράφει προβλήματα υγείας που είχε και να της τα εξηγεί με ιατρικούς όρους.
Την ρωτούσε εάν συνέβαιναν όπως της τα έλεγε.
Η κοπέλα είχε προβλήματα με το στομάχι της.
Αρνούμαι το θέλημά μου κάθε στιγμή και αναζητώ το δικό Του. Αρνούμαι τη φιλαυτία μου και τα πάθη μου και τηρώ τις εντολές Του.
Αρνούμαι τήν καλοπέραση πού τρέφει τά πάθη καί κάνω άσκηση, νηστεύω, κακοπαθώ γιά χάρη τού Κυρίου. Αρνούμαι τόν εγωισμό, τήν οίηση, τήν υπερηφάνεια πού συνιστούν τό εύκρατο κλίμα όλων τών αμαρτιών καί τών παθών.
