Η αιτία που δεν διακρίνουμε ορθά όλα αυτά τα πράγματα που είπαμε και αλλά πολλά, είναι γιατί δεν τα σκεφτόμαστε στο βάθος τους ποια είναι, αλλά πιάνουμε την αγάπη ή το μίσος σε αυτά, αμέσως από μόνη την εξωτερική τους μελέτη και εμφάνιση.
Έτσι όταν, η αγάπη τους ή το μίσος προλαμβάνουν και σκοτίζουν το νου μας και γι' αυτό δεν μπορεί να τα διακρίνει σωστά, όπως είναι στην αλήθεια.
Το τριαντάφυλλο δεν μιλάει αλλά μοσχοβολάει δυνατά. Το ίδιο και εμείς πρέπει να μοσχοβολάμε, να εκπέμπουμε την Πνευματική ευωδία, την ευωδία του Χριστού.
Να ακούγεται από μακριά το άρωμα παρτων πράξεών μας - καλών, καθαρών, δίκαιων και γεμάτων Αγάπη.
Μια διδακτική ιστορία για την απλότητα της καρδιάς, από το Γεροντικό.
Ένας από τους Άγιους Πατέρες διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία, την οποία άκουσε στης έρημο της Θηβαΐδος.
Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος.
Και λεέι κανείς, γιατί άραγε σήμερα εμείς οι λιγότερο ασκητικοί χριστιανοί, μας πιάνει ένας τρόμος, όταν ακούμε για άσκηση;
Και κάπως αισθανόμαστε άβολα. Γιατί μας έχει διαφύγει αδελφοί μου μια μεγάλη αλήθεια της πίστης μας….
Την συνοψίζει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, σε τρείς λέξεις: «ἔρως ἔρωτι νικᾶται».
Κανείς δεν δικαιούται να λέει εμένα κανείς δεν μ’ αγαπά. Ακόμη κι αν όλοι οι άνθρωποι σε προδώσουν ο Χριστός σ’ αγαπά.
Ακόμη κι όταν εσύ ο ίδιος σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, ο Χριστός σ’ αγαπά. Δεν μπορεί να κάνει αλλοιώς, αφού είναι αγάπη. Ζητάει μόνο να τον δεχθείς.
Τον διώχνεις και δεν φεύγει. Τον κλείνεις έξω από την πόρτα κι όταν μετά από ώρες ξανανοίγεις είναι εκεί και σε περιμένει.
Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται. Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή.
1). Όταν εκδικείσαι εξισώνεσαι μέ τόν εχθρό σου, όταν συγχωρείς μοιάζεις μέ τόν Θεό.
2). Δέν μετρώ πόσες φορές πρέπει νά συγχωρώ τόν αδελφό μου. Θά τόν συγχωρήσω μιά γιά πάντα.
3). Η συγχώρηση είναι τό άρωμα τής βιολέτας πάνω στό πόδι πού τήν συνθλίβει.
4). Όταν λείπει από τήν ψυχή τό πνεύμα τής συγχωρητικότητος, ή προσευχή χάνει τό νόημά της.
5). Όποιος δέν συγχωρεί τούς άλλους, σπάζει τήν γέφυρα από τήν οποίαπρέπει νά περάσει ό ίδιος.
Πόσες χιλιάδες φορές δεν ακούγεται αυτή φράση, κάθε ημέρα, σε όλον τον κόσμο;
Και πόσες χιλιάδες μυστικά, με αυτόν τον τρόπο, παύουν να είναι μυστικά ,κάθε ημέρα;
Μας πλησιάζει κάποιος γνωστός, φίλος συνάνθρωπος κ.λ.π. και μας λέει.
Θα σου πω κάτι ,αλλά θέλω να μου δώσεις τον λόγο σου, ότι δεν θα το πεις πουθενά.
Φυσικά και δίνουμε τον λόγο μας. Σιγά το πράγμα. {Για ορισμένους}
Κάποιος σοφός πατήρ λέει: «Εκείνος που αδικείται και συγχωρεί, ομοιάζει με τον Ιησού. Εκείνος που δεν αδικεί μεν, αλλ’ ούτε να αδικείται του αρέσει, είναι στη θέση του Αδάμ.
Ο άδικος όμως, ο κακεντρεχής κι ο συκοφάντης δεν διαφέρει από τον διάβολο».
Υπήρξαν στην αρχαιότητα σοφοί διαφόρων λαών που είπαν: «Μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι».
