Οι γονείς ενός αγοριού που είχε πάθε νευρασθένεια, επισκέφθηκαν τον Γέροντα [άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη], ζητώντας τη βοήθειά του, για το πρόβλημά τους.
Ο Γέροντας “είδε” την ψυχή του παιδιού και είπε:
– Το παιδί σας έχει πολύ καλή ψυχή, καλύτερη από την δική μου. Δεν είναι άρρωστο, τραυματίσθηκε και επαναστάτησε, εξ αιτίας της δικής σας υπερηφάνειας και των κακών φίλων που έκανε παρέα. Θα θεραπευθεί με τον δικό σας αγιασμό.
Αοργησία σημαίνει ακόρεστη επιθυμία για ατιμία, όμοια με την απέραντη επιθυμία των κενοδόξων για έπαινο
Λόγος Όγδοος
Περί αοργησίας
1. Όπως το νερό, πού χύνεται λίγο-λίγο στην φωτιά, την σβήνει τελείως, έτσι και το δάκρυ του αληθινού πένθους σβήνει όλη την φλόγα του θυμού και της εξημμένης οργής.
Γι΄αυτό και τα ετοποθετήσαμε, στην σειρά του λόγου, το ένα πρίν και το άλλο μετά.
Τον Δεκέμβριο του 2004 βγήκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ένας Σαουδάραβας μουσουλμάνος, βαθύπλουτος, και διηγήθηκε το εξής ζωντανό, συγκλονιστικό γεγονός – θαύμα, το οποίο έζησε και του άλλαξε όλη του τη ζωή.
Κάθε 1η Νοεμβρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του τελευταίου αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Δαβίδ Κομνηνού, των παιδιών του Βασιλείου, Γεωργίου και Μανουήλ, και του ανιψιού και διαδόχου του θρόνου του, Αλέξιου – ημέρα κατά την οποία μαρτύρησαν στα χέρια του Μωάμεθ.
Σαν σήμερα το 303 μ.Χ. έγιναν τα θυρανοίξια του ναού του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα της Ιόππης στην Παλαιστίνη, όπου μεταφέρθηκαν τα Ιερά Λείψανα του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου για να μπορούν όλοι οι πιστοί να τα προσκυνούν ελεύθερα και άφοβα. Το σώμα του Αγίου αρχικά είχε ταφεί στη Νικομήδεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου είχε υποστεί μαρτυρικό θάνατο έπειτα από εντολή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Άγιος Παΐσιος: Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.
– Πώς γίνεται αυτό, βρε παιδί; Αν νευριάζης, πρέπει να εξετάσης να δης μήπως έχεις το πάθος του θυμού. Άλλο αν κάποιος νευριάση και πη καμμιά κουβέντα, επειδή είναι νευριασμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα, έναν πόνο κ.λπ. Τότε «καλημέρα» να του πη ο άλλος , «δεν με παρατάς κι εσύ!» – μπορεί να του απαντήση.
Ευλαβέστατοι προσκυνητές των Αγίων Τόπων και της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, κρατάτε ήδη στα χέρια σας ως πολύτιμη ευλογία μερικά φύλλα από τη θαυματουργό φοινικιά που φύτευσε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας μέσα στη Λαύρα του.
Το δένδρο αυτό του Αγίου είχε ξεραθεί πριν μερικές δεκαετίες, αλλά με θαυμαστό τρόπο και πάλι βλάστησε νέο στο ίδιο σημείο και συνεχίζει να τελεί πάμπολλα θαύματα, κυρίως σε ευλαβή και στείρα ανδρόγυνα.
Όλοι λέμε πως αγαπάμε τον Θεό, πως τον σεβόμαστε και πως είμαστε καλοί χριστιανοί. Δεν νιώθουμε ότι είμαστε μακριά του γιατί δεν κάνουμε κακό σε κανένα και πηγαίνουμε στην εκκλησιά σίγουρα τρεις φορές το χρόνο.
Εμείς πιστεύουμε πως είμαστε κοντά στο Θεό.
Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός, αποτελεί, στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα, ένα δώρο του Θεού στον κόσμο. Απαύγασμα της οσιακής του βιοτής αποτελούν τα γραπτά του κείμενα.
Από την “ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ” της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο του Αγίου Νεκταρίου:
