Γίνεται η τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιο του πλοίου – θρύλος «Αβέρωφ»: «Συνήθης εν όρμω υπηρεσία. Κινήσεις συμφώνως τω πίνακι. Έκτακτον ουδέν» γράφει και περνά στην ιστορία.
Ποιητής, ζωγράφος και ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’30 και του καλλιτεχνικού ρεύματος του υπερρεαλισμού. “Η τέχνη και η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε, αλλά μας βοηθάνε να ζήσουμε, αλλά μας βοηθάνε να πεθάνουμε“, έλεγε. Πολέμησε στο μέτωπο της Αλβανίας και αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο εργασίας, απ’ όπου δραπέτευσε και επέστρεψε στην Αθήνα με τα πόδια.
Διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας για 15 χρόνια. Υπήρξε η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός στον κόσμο και δεν είχε συγγένεια με τον Μαχάτμα Γκάντι. Εφάρμοσε σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις, εθνικοποίησε τις τράπεζες, πήρε μέτρα για την καταπολέμηση της πείνας και διατηρούσε διπλωματικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ. Οι αντίπαλοί της την κατηγόρησαν για εξουσιομανία. Δολοφονήθηκε με δεκάδες σφαίρες από δύο σωματοφύλακές της στον κήπο της.
Άρχισε η “Δίκη των Έξι“ Ήταν το έκτακτο στρατοδικείο που συγκρότησε η επαναστατική κυβέρνηση, για να δικαστούν με συνοπτικές διαδικασίες όσοι θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή.... Στο εδώλιο του κατηγορουμένου έκατσαν οκτώ πρόσωπα, τα επτά εκλεγμένα: τρεις πρώην πρωθυπουργοί, τέσσερις πρώην υπουργοί και ένας στρατηγός.
Ήταν οι τέταρτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, μετά από εκείνους της Αθήνας (1896), του Παρισιού (1900) και του Σεντ Λιούις των ΗΠΑ (1904). Ξεκίνησαν στις 27 Απριλίου και αρχικά επρόκειτο να διοργανωθούν στη Ρώμη, όμως η ΔΟΕ άλλαξε την επιλογή της, λόγω της μεγάλης έκρηξης του ηφαιστείου του Βεζούβιου το 1906.
Ανήκει στους χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που στο άκουσμα της επιστράτευσης λόγω της επίθεσης ενός υπέρτερου, τεράστιου αντιπάλου, έφυγαν με το χαμόγελο στα χείλη για το μέτωπο. Και έγραψαν ένα από τα πιο χρυσά κεφάλαια όχι μόνο στην Ιστορία του έθνους μας, αλλά και σε αυτή όλων των υπερήφανων εθνών που αγωνίζονται για την ελευθερία τους.
Ξημερώνει Δευτέρα 28η Οκτωβρίου 1940. Με έναν λακωνικό τρόπο ανακοινώνεται το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν. Το Γενικό Στρατηγείο επιβεβαιώνει αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες έχουν ήδη αντιληφθεί... Η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο.
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο ελληνοαλβανικό μέτωπο, μέχρι και την αντίσταση κατά των Γερμανών στα οχυρά και την τελική παράδοση της χώρας στον κατακτητή. Περιγραφές ηρωισμού, υπερήφανων νικών, αλλά και αναπόφευκτων ηττών, που σηματοδότησαν το Έπος του 1940, όπως αναφέρονται, στην επίσημη στρατιωτική γλώσσα, και καταγράφηκαν στο «Ημερολόγιο Επιχειρήσεων Γενικού Στρατηγείου 1940–1941».
Ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από την Πιαλεία Τρικάλων ήταν σύμφωνα με τις μαρτυρίες και όλα τα στοιχεία της εποχής, ο πρώτος πεσών στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Ο ιστότοπος του Δήμου Πύλης φιλοξενεί ένα άρθρο από τον γιο του πεσόντα, Νίκο Τσιαβαλιάρη.
Αναλυτικά αναφέρει:
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που τιμά όχι το τέλος, αλλά την έναρξη του πολέμου. Αντί για την ημέρα της απελευθέρωσης, έχει καθιερωθεί η 28η Οκτωβρίου 1940 ως εθνική επέτειος. Η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε την Ελλάδα βυθισμένη στον Εμφύλιο. Έτσι, η χώρα παρέμεινε ουσιαστικά σε πολεμική κατάσταση, χωρίς να μπορέσει να πανηγυρίσει την ελευθερία της.
