Το Άγιον Όρος είναι ένας κόσμος ιδιόμορφος. Είναι τόπος μυστηρίου, σκληρής ασκήσεως και πνευματικού προσανατολισμού. Αυτόν τον τόπο επέλεξαν χιλιάδες άνθρωποι, από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, για να σφυρηλατήσουν την πίστη τους και να πλησιάσουν τον Δημιουργό.
Εκεί με αγώνες και νηστείες, με αγρυπνίες και προσευχές, απαρνούμενοι τις βιοτικές ηδονές, αθλούνται επιδιώκοντες τον τελικό σκοπό του Μοναχισμού, ο οποίος είναι η, εν ησυχία και προσευχή, επικοινωνία με τον Θεό.
Εξαιτίας των παραπάνω, το ταξίδι-προσκύνημα στον άγιο αυτόν τόπο αποτελεί μια μοναδική εμπειρία. Το φωτο-οδοιπορικό που ακολουθεί προσπαθεί να παρουσιάσει ορισμένα από τα “βήματα” αυτού του ταξιδιού, χωρις ωστόσο να επιδιώκει αναφορές στην πνευματική του διάσταση και την ψυχωφέλεια που προσφέρει (παρόλο που αυτή ακριβώς είναι σημαντικότερη).
Λέγοντας «μοναστήρι» ή «μονή», εννοούμε ένα θρησκευτικό καθίδρυμα, ένα χώρο-κτίσμα που ζει μία μοναχική (ή μοναστική) κοινότητα-ομάδα, με σαφείς κανόνες λειτουργίας.
Ένα άλλο μοναστικό καθίδρυμα είναι η «σκήτη».
Διαβάστε εδώ: Αγία Αννα: Γιατί την γιορτάζουμε 3 φορές τον χρόνο
Οι αθωνικές σκήτες βρίσκονται στο έδαφος κυρίαρχης μονής, με πράξη της οποίας έχουν ανεγερθεί ύστερα από έγκριση της Ιεράς Κοινότητας και επικύρωση του Πατριάρχη. Είναι αυτοκυβέρνητες, όμως οι κυρίαρχες μονές έχουν δικαιώματα επάνω τους, γι΄αυτό ο αριθμός τους είναι σταθερός. Είναι συνολικά 12 και διακρίνονται σε κοινόβιες (4), που εξωτερικά (κτιριακά) δίνουν την εντύπωση μονών, και ιδιόρρυθμες (8), που έχουν τη μορφή συνοικισμού ή χωριού και αποτελούνται από «κελιά» και «καλύβες».
Η σκήτη της Αγίας Άννης, η οποία είναι η μεγαλύτερη και αρχαιότερη σκήτη στο Αγιώνυμο Όρος, εξάρτημα της ι.μ. Μεγίστης Λαύρας, αποτέλεσε τον τόπο του προσκυνήματός μας.
Ο Άθως παραμένει ένας άγιος τόπος, όπου η μορφή και ο ρυθμός της ζωής ορίζονται από τις υπερβατικές έννοιες του μυστικισμού, της νοερής προσευχής και της πέρα από τον κόσμο αυτό ζωής. Για όλους αυτούς τους λόγους, αξίζει να επισκεφθεί κάποιος το Άγιο Όρος και να ζήσει για λίγο μακριά από τον κόσμο, στον απαράμιλλο αυτό γεωγραφικό χώρο, που αποτελεί μαζί κατοικία ψυχής και τόπο προσευχής.