Ο αγιορείτης γερο-Καλλίνικος ο Ησυχαστής (1853-1930), που ασκήτευε στα Κατουνάκια, ήταν βαθύς γνώστης, από προσωπική πείρα, και των λεπτοτέρων εννοιών του ησυχασμού.
Μπορούσε έτσι να επισημάνη κάθε πλανεμένη σχετική διδασκαλία. Το 1913 παρουσιάσθηκε μεταξύ των ρώσων μοναχών του Αγίου Όρους η αίρεση των Ονοματολατρών. Αιρεσιάρχης υπήρξε ο ασκούμενος στα όρη του Καυκάσου μοναχός Ιλαρίων, του οποίου το βιβλίο με την αιρετική διδασκαλία για την επίκληση του ονόματος του Ιησού, πέρασε απαρατήρητο και από αυτή την Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας. Η αίρεσις άρχισε να παίρνη μεγάλες διαστάσεις μεταξύ των ρώσων μοναχών του Άθωνος και υπήρχε κίνδυνος να επεκταθή ραγδαία και καταστρεπτικά.
Στην κρίσιμη αυτή περίστασι χρειαζόταν ο κατάλληλος άνθρωπος που θα διέκρινε και θα καταπολεμούσε επιτυχώς την πλάνη. Και αυτός ήταν ο γερο-Καλλίνικος. Στα υπομνήματα του που έφθασαν μέχρι το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις ρωσικές εκκλησιαστικές αρχές, με ακαταμάχητα επιχειρήματα φανέρωνε την σαθρότητα των απόψεων των Ονοματολατρών που, κατά τον προσφυή του χαρακτηρισμό, «άφησαν το κεφάλι και λατρεύουν την σκούφια». Όλοι ομοφώνως αποδέχθηκαν τις θέσεις του. Ο τσάρος και ο πατριάρχης της Ρωσίας του έστειλαν συγχαρητήρια και παράσημα. (Τα παράσημα αυτά σώζονται μέχρι σήμερα στην καλύβη του αγίου Γερασίμου, στα Κατουνάκια). Λέγεται μάλιστα πως ο τσάρος παρετήρησε στην Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας τα εξής:
-Μια ολόκληρη Σύνοδος και να μην αντιληφθήτε την αίρεσι!… Και αφήσατε να σας φωτίση ένας απλός καλόγερος από το Άγιο Όρος!…
Καλλίνικος ο Ησυχαστής