Η Παναγιά μας είναι εδώ. Εδώ είναι και ο τσολιάς μας. Εμείς οι κηφηνοέλληνες και πάλι απουσιάζουμε από τη Σύναξη των Ορθοδόξων Ελλήνων. Δε μας συμφέρει. Γι' αυτό αναγνώσατε με προσοχή το κείμενο που ακολουθεί, θαυμάσατε, μετανοήσατε ταχεί. Ήγγικεν…
- Το χέρι όπου επήρε τα δάκρυα του τσολιά δεν ήταν το δικό του αλλά της Σουμελά.
- Το δάκρυ όπου έτρεχε απ’ τα μάτια του τσολιά ήταν το δάκρυ του Ιησού πάνω στο Γολγοθά.
- Δεν έτρεχε απ’ τα μάτια το δάκρυ του τσολιά, μα απ’ την ψυχή του Έλληνα σας λέω η Παναγιά.
- Απ’ το σταυρό του εθνόσημου, στα μάτια του Ευζώνου, Κύπρου, Μ. Ασίας, του ματωμένου Πόντου.
- Εγώ ήμουνα που εσκούπισα το δάκρυ του Ευζώνου. Το πρόσωπο του Υιού μου: το δάκρυ του παιδιού μου.
- Ο ίδιος ο Υιός μου η εικόνα του Τσολιά. Ελλάς, Αγία Τριάδα το δάκρυ που κυλά.
- Το δακρυσμένο πρόσωπο του Υιού μου ήταν παιδιά μου. Το ματωμένο δάκρυ του στα μάτια τα δικά μου.
- Με τ’ άγιο το βλέμμα μου σκεπάζω την Ελλάδα. Τα ματωμένα γόνατα πρόσφορο εις την Αγία Τριάδα.
- Αίμα και δάκρυ έτρεχαν απ’ τα μάτια του τσολιά. Αυτό το δάκρυ η οδός για την Αγιά Σοφιά.
- Τα δάκρυ αυτό εκύλησε στα έγκατα του Άδη. Εκεί που την Ελλάδα ρίξανε βαθειά μεσ’ το σκοτάδι.
ΝΟΜΙΖΟΥΝΕ ΠΩΣ ΘΑΨΑΝΕ ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣ’ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.
ΝΟΜΙΖΟΥΝΕ ΠΩΣ ΘΑΨΑΝΕ ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΔΗ.
- Αλλά το φως δεν θάβεται γιατί είναι ο Υιός μου. Η Ελλάδα θα αναστηθεί. Είναι το φως του κόσμου.
- Στον Άδη εκατέβηκε το φως των οφθαλμών μου. Την Ελλάδα ν’ αναστήσει ο Υιός μονάκριβός μου.
- Όπως την Εύα, τον Αδάμ τους βρήκε μεσ’ τον Άδη, έτσι κι Ελλάδα θ’ αναστηθεί ξανά απ’ το σκοτάδι.
- Γιατί Ελλάδα και Υιός ήταν και είναι ένα. Γιατί Ελλάδα και σταυρός θα γίνει όλη η σφαίρα.
- Του Βυζαντίου ο αετός σκεπάζει τον αιθέρα, με τα φτερά του ανοικτά, με γαλανή σημαία.
- «Εν Τούτω Νίκα» γράφει ψηλά στον ουρανό. Του Βυζαντίου ο αετός ευρίσκεται εδώ.
- Στη μια φτερούγα φέρει τον Τίμιο σταυρό. Στην άλλη σπαθί κρατάει. Δίκοπο. Λαμπερό.
- Είναι του Αγίου Βατάτζη το δίστομο σπαθί. Αυτό που μεσ’ την Πόλη ψηλά θα εμφανιστεί.
- Θα λάμψει πάνω απ’ την Πόλη και την Αγιά Σοφιά θα κόψει όλους τους άπιστους. Θα λάμπει σαν φωτιά.
- Η Αγιά Σοφιά στολίστηκε. Είναι ντυμένη στ’ άσπρα. Έχει το φως του φεγγαριού. Όλης της γης τα άστρα.
- Λάμπει η Κων/λη, λάμπει η Αγία Σοφία γιατί σε λίγο θ’ ακουστεί, ο ύμνος μου τεκνία.
- Μικρασιάτες, Πόντιοι, βάλαν τις φορεσιές τους. Αυτές που στην ανάσταση φορούσαν στις αυλές τους.
- Κρατείστε της αναστάσεως τη φλόγα του φωτός. Μέσα στο κάθε σπίτι. Στην ψυχή του καθενός.
- Η Ελλάδα όλη φλέγεται από την αμαρτία. Μα σαν τον Αβραάμ φωνάζω η Παναγία.
- Φωνάζω στον Υιό μου: σπλαχνίσου αν είναι δέκα. Όσοι ακόμα εδώ τηρούν τις εντολές τις δέκα.
- Του Μωυσή κρατείστε τις δέκα εντολές. Να ‘ναι στα χέρια μου άνθη αυτές σαν προσευχές.
- Στον Υιό μου να τις δώσω σαν κρίνα σαν λουλούδια. Με των ματιών το δάκρυ μου να κάνω ικεσία.
- Να πείτε στα μικρά παιδιά να κάνουν προσευχή. Το έλεος να ζητήσουν του Υιού μου και Κριτή.
- Μαζί να γονατίσετε με τις αγνές ψυχές. Στο άγιο εικόνισμά μου κάνετε προσευχές.
- Αυτές τις προσευχές να πάρω των παιδιών κι όσων ψυχών είναι αγνές σαν των μικρών παιδιών.
- Αυτές οι προσευχές φωτιά στα σύνορά μας που δεν αφήνουν τον εχθρό να μπει στα σπιτικά σας.
- Τα βράδια ξενυχτήστε με τους χαιρετισμούς μου. Ψαλτήρι, Ευαγγέλιο και την ευχή του Υιού μου.
- Εξομολ/τε μέσα από την καρδιά σας. Τον Κύριο αν πικράνατε δείξτε τα δάκρυά σας.
- Μην ψάχνετε να βρείτε ημέρες και σημεία. Να είστε πάντα έτοιμοι σας λέω η Παναγία.
- Μόνο ο Υιός μου ξέρει το πότε θα συμβούν. Όσα οι προφήτες είπανε, αυτά θα εμφανιστούν.
- Η αγάπη μου για σας είναι πολύ μεγάλη. Σας έχω όπως τον Υιό μου στην εδική μου αγκάλη.
- Όσοι τα χαίρεται μου λεν στη μέση της νυχτός, τους δείχνω στον Υιό μου. Τον Κύριο του παντός.
- Κι αυτός με το γλυκό και εύσπλαχνο του βλέμμα, σταυρώνει την οικία σας, εσάς και τον καθένα.
- Η Παναγία η Σουμελά σας δίνω τη γραφή. Το χέρι του αμαρτωλού η χάρις μου οδηγεί.
- Τα λόγια αυτά τα δίνω για να ανορθωθείτε, φτάνει η ώρα τέκνα μου στην Πόλη για να μπείτε.
- Μετάνοια περιμένει ο Κύριος και Θεός. Τον αριθμό να κλείσει που όρισε ο Χριστός. Κλήρος και λαός.