Ένα θυματόν, η καντήλα, λίγα ξερά Παναΐας δάκρα και η εικόνα της Παναγίας υπήρχαν πολλές φορές στο εικονοστάσι των ποντιακών σπιτιών, μιας και η μητέρα του Χριστού είναι ιδιαιτέρως αγαπητή στον ποντιακό ελληνισμό, κάτι που δεν αποδεικνύεται μόνο από τις αναφορές στη δημώδη ποίηση αλλά και από την αυστηρότητα με την οποία τηρούνταν η αργία σε όλες τις θεομητορικές γιορτές.
Η Υπαπαντή του Κυρίου, μία από τις δώδεκα μεγαλύτερες γιορτές της ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι αφιερωμένη στην έλευση του Ιησού στο ναό των Ιεροσολύμων και στο τέλος της περιόδου λοχείας της Παναγίας.
Για τους Πόντιους είναι Τα δύο τη Κουντούρ’ τη Παναΐας – Κούντουρον είναι ο Φεβρουάριος στην ποντιακή διάλεκτο.
Σύμφωνα με την παράδοση ήταν μεγάλη αμαρτία κάποιος να δουλεύει στις 2 Φεβρουαρίου, γι’ αυτό και έλεγαν: «Αϊλί εκείνον π’ έκαμεν τα δύο τη Κουντούρ’ τη Παναΐας. Μήτε η τζέπρα αφήν’ ατόν μήτε ανεχετία», δηλαδή αλίμονο σ’ εκείνον που δουλεύει της Υπαπαντής, ούτε η λέπρα τον αφήνει, ούτε η ανέχεια.
Πηγή: pontos-news.gr