Back to top

Το Συμπόσιο του Πλάτωνα :Ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας

14/07/2019 - 14:11

Ο Πλάτωνας ήταν ο σπουδαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Ολόκληρο το έργο του με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί κι έχει ασκήσει τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι και σήμερα. Θεωρείται  οικοδόμος της φιλοσοφίας κι εμπνευστής των σπουδαιότερων κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.

To σύνολο του έργου του, τον κατατάσσει ανάμεσα στις κορυφαίες προσωπικότητες   όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον δάσκαλο του, Σωκράτη, και τον μαθητή του, Αριστοτέλη.

Και ποιός δεν γνωρίζει την Απολογία του Σωκράτους μια σχετικά ακριβή καταγραφή της απολογίας του Σωκράτη στη δίκη που τον καταδίκασε σε θάνατο, το Συμπόσιο όπου μιλά για τη φύση του έρωτα, ενώ σε δύο μακρούς διαλόγους, την Πολιτεία και τους Νόμους, περιέγραψε την ιδανική πολιτεία.

Το Συμπόσιο είναι ένας από τους Σωκρατικούς διαλόγους του Πλάτωνα και θεωρείται ένας από τους καλύτερους του συγγραφέα καθώς κι ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας. Ο χρόνος συγγραφής του τοποθετείται μετά το έτος 385 π.Χ. . Μάλιστα, ο περίφημος πλατωνικός έρωτας προέκυψε από τη θεωρία του Πλάτωνα για τον έρωτα.

Ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα αποτελούσε τόσο αντικείμενο συζητήσεων όσο και φιλοσοφικών αναζητήσεων. Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης αντιμετώπισαν τον έρωτα από μια διαφορετική κι ασυνήθιστη σκοπιά.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα,  ο έρωτας είναι μια εφαρμογή της ηθικής και η ιδέα του έρωτα υπάρχει στο Θεό σε καθαρή κατάσταση. Υπάρχει, δηλαδή, ως ιδέα, και δεν έχει σχέση με την ηδονή η οποία είναι φθαρτή και παροδική.

Είναι μια ιδέα γεμάτη πάθος, ωστόσο δεν είναι για τη σαρκική επαφή, αλλά για το ηθικό και φυσικό κάλλος.Ο Πλάτωνας υποστηρίζει ότι γεμίζει την ψυχή μας όταν επαναφέρει στη μνήμη μας ιδέες και απόψεις που γνωρίσαμε στο παρελθόν. Άλλωστε για το φιλόσοφο, ο έρωτας είναι η τάση μας να κατακτήσουμε, όχι η ίδια η κατάκτηση.