Το Μοναστήρι της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Ζωοδόχου Πηγής, που είναι γνωστό ως Μονή Λογγοβάρδας από τη θέση όπου έχει κτισθεί, βρίσκεται βορειοανατολικά της πρωτεύουσας της Πάρου, πέντε χιλιόμετρα από αυτήν.
Από μακριά μοιάζει σαν να έχει «φυτρώσει» στο σημείο όπου συγκλίνουν δύο πλαγιές των λόφων Παχνά και Κόρακα.
Η ίδρυση της μονής ανάγεται στον 17ο αιώνα. Στην τοποθεσία, σύμφωνα με τις μαρτυρίες από τον 15ο αιώνα, υπήρχε ναός στο όνομα της Παναγίας, ο οποίος ήταν γνωστός ως Χρυσοπηγή ή Πανάχραντος Χρυσοπηγή ή Κυρίας Χρυσή Πηγή, ο οποίος στις αρχές του 17ου αιώνα ανήκε στον ιερέα της Νάουσας, Χριστόφορο Κορφιάτη. Η σύζυγός του, μετά τον θάνατό του, τον παραχώρησε στον εγγονό της, επίσης ιερέα, με τον όρο να ανεγείρει σε αυτόν μοναστήρι.
Το 1638 ο Χριστόφορος μαζί με τον ιερομόναχο αδελφό του, Ιωακείμ, έγιναν οι ιδρυτές του. Η μονή εξελίχθηκε σε σημαντική μοναστική κοινότητα και το 1652 ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Παΐσιος ο Α’ αποφάσισε να γίνει το μοναστήρι σταυροπηγιακό.
Μέχρι το 1800, οπότε η ακτινοβολία της μονής διακόπηκε, η ακμή της έφτασε στο απόγειο, με έργα και παρεμβάσεις που την κατέστησαν σημείο αναφοράς για τους πιστούς. Όμως, μετά το 1800, όλα αυτά χάθηκαν, όταν και απώλεσε βίαια την περιουσία της. Το 1825 ο Ιμπραήμ σάρωσε την Πελοπόννησο και κατέστρεψε τα μοναστήρια. Οι πρόκριτοι του νησιού παραχώρησαν τη μονή στους Πελοποννήσιους για μόνιμη εγκατάσταση. Το μοναστήρι, αργότερα και σταδιακά, επανήλθε στην προ του 1800 ακμή.
ΠΗΓΗ dogma.gr