Είναι ευρύτερα γνωστό και διαδεδομένο ότι η Πυθία για να δώσει έναν χρησμό χρησμό έπρεπε πρώτα να μασήσει φύλλα δάφνης. Παράλληλα, σύμφωνα, με την αρχαία ελληνική γραμματεία λέγεται πως κάπου στο Άδυτο υπήρχε ένα χάσμα μέσα από το οποίο υπήρχε κάποιο είδος φυσικής πηγής που οι μυστηριώδεις αναθυμιάσεις της «έριχναν» την Πυθία σε κάποιο είδος έκστασης, οπότε και ελάμβανε το «μήνυμα».
Την άνοιξη του 1892, το χωριό Καστρί το οποίο ήταν χτισμένο επάνω ακριβώς από τον αρχαιολογικό χώρο έκρυβε την απάντηση. Η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή αγόρασε όλα τα σπίτια του χωριού και τα κατεδάφισε. Τα θεμέλια του ναού βρέθηκαν στα κελάρια των σπιτιών.
Το 1894 άρχισαν οι ανασκαφές μέσα στο άδυτο. Ο χώρος όμως γέμιζε συνέχεια νερό. Το 1913, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να διαπεράσουν το βραχώδες υπόστρωμα. Περίμεναν να βρουν μια μεγάλη ρωγμή στο βράχο από όπου θα αναδύονταν μεθυστικές αναθυμιάσεις. Περίμεναν επίσης να βρουν και την πηγή στο εσωτερικό του ναού. Το μόνο που βρήκαν τελικά ήταν ένα βρόμικο δάπεδο. Τα νέα διαδόθηκαν και γιγαντώθηκαν αφού η αρχαίες αναφορές διαψεύστηκαν και πλέον υπήρχε μεγάλος διχασμός.
Ανασκαφές στο χωριό Καστρί
Το μαντείο των Δελφών πέρασε στη σφαίρα της μυθολογίας. Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα ο γεωλόγος Γέλε ντε Μπουργκ επανεξέτασε τις αναφορές και ανακάλυψε ένα στοιχείο που είχε παραληφθεί. Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι θα έβρισκαν κάτω από το ναό μια μεγάλη κοιλότητα.
Ο γεωλόγος μαζί με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό προχώρησε σε ανάλυση των στοιχείων του εδάφους και του νερού της περιοχής. Τα αποτελέσματα αναστάτωσαν τον επιστημονικό κόσμο και έθεσαν νέες βάσεις στις έρευνες.
Την άνοιξη του 1996, ο αρχαιολόγος Τζον Χέιλ και ο γεωλόγος Γέλε ντε Μπουργκ, άρχισαν να ερευνούν τις βραχώδεις περιοχές γύρω από τους Δελφούς. Μια δεκαετία πριν, ο ντε Μπουργκ είχε βρει ίχνη της ρωγμής που «ευθυνόταν» για τους θρυλικούς χρησμούς. Μαζί θέλησαν να τεκμηριώσουν την ύπαρξη αυτού του ρήγματος, γεγονός που θα έκανε αποδεκτή ευρέως την αλήθεια για Δελφικό μαντείο.
Ο γεωλόγος τη δεκαετία του 1980, στο πλαίσιο μιας άλλης εργασίας που έκανε στο σημείο για την ελληνική κυβέρνηση, ανακάλυψε τυχαία την αρχή ενός ρήγματος. Αναγκάστηκε να περπατήσει χιλιόμετρα για να ακολουθήσει τη διαδρομή του.
Στη συνέχεια σύγκρινε τα ευρήματα με δορυφορικές φωτογραφίες που επιβεβαίωσαν τις υποψίες του. Φαινόταν καθαρά ότι το ρήγμα συνεχιζόταν ανατολικά κάτω από το χωριό των Δελφών και συνεχιζόταν προς την Κόρινθο.
Έτσι αναβίωσαν οι θεωρίες για το «μεθυστικό αέριο» που είχαν απορριφθεί μετά τις ανασκαφές στο άδυτο, το 1913.
Σύμφωνα όμως με τον ερευνητή Στήβεν Σότερ οι εκκρίσεις τέτοιων αερίων είναι συνηθισμένες σήμερα όσο και πριν από 2.000 χρόνια. Επιβεβαίωσε ότι όλη η περιοχή ήταν εκτεθειμένη σε εκπομπή αερίων από ρήγματα που συνδέονται με σεισμούς. Στον πυθμένα της θάλασσας βρέθηκαν υποθαλάσσιοι κρατήρες οι οποίοι ήταν μια περίτρανη απόδειξη ότι αναδύονταν αέρια από τον πυθμένα της θάλασσας. Από γεωλογικής άποψης τα αέρια συνδέονται συνήθως με ηφαιστειογενείς περιοχές. Η μεγάλη ρωγμή βοηθούσε στο να ανέλθουν από το βυθό στην επιφάνεια.
πηγη mixanitouxronou.gr