Με τον απλό του τρόπο και το λιτό του λόγο θα διεκτραγωδούσε τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας, ίδια δεινά και απαράλλαχτα με εκείνα της εποχής του.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Απόλυτα επίκαιρος και σήμερα ο Μακρυγιάννης: «Πατρίδα, πατρίδα, ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν. Μόνο ο Θεός, μόνο ο αληθινός αυτός κι δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα… Αλήθεια, αλήθεια, πικριά που είναι!..».
Και είναι να σου πονάει η ψυχή για τη θλιβερή και απογυμνωμένη αυτή αλήθεια. Για τη στασιμότητα και την ένδεια τούτου του τόπου.
Ένδεια πολιτική.Οι φίλοι της φατριάς καταλαμβάνουν όλες τις θέσεις εξουσίας και μοιράζουν απλόχερα ψεύδη και κίβδηλες υποσχέσεις. Πολιτική και προγραμματισμός είναι έννοιες συνώνυμες με την ανυπαρξία. Η σοβαρότητα έχει προ πολλού αποδημήσει από τον τούτο. Η πολιτική έχει πλέον ευκαιριακό χαρακτήρα και εν πολλοίς στηρίζεται στη νοοτροπία της πολιτικής προικοθηρίας. Η αξιοπιστία και η αξιοκρατία μπορούν να περιμένουν. Η προοπτική για ένα καλύτερο αύριο ήταν πάντα ονειροβασία της αγέλης των αφελών…
Ένδεια κοινωνική. Ο λαός αποδέκτης συνθημάτων, ψευδολογιών, χαλκευμένων ειδήσεων και της πολιτικής απάτης. Με δανεισμένα όνειρα και ανομολόγητες επιθυμίες. Μια εξ” ανάγκης μαζοχιστική λεξιλαγνική μάζα, καλά διαμορφωμένη και συντηρημένη από το παχύδερμο εξουσιαστικό σύστημα.
Ακόμα και Έλληνες με έρμα ευθύνης και ποιότητας έχουν περιτυχθεί τη μάζα από φόβο κι όχι από αγάπη. Και η μάζα τους έχει δεχθεί στους κόλπους της με διάθεση ανθρωποφαγική. Η αδιαμαρτύρηττη κοινωνική ομοιομορφία μεταβάλλει τη χώρα σε μια… γαλέρα σκλάβων και στερεώνει την «αποικιοκρατική» αντίληψη των διαφόρων εξουσιολάγνων και κατεργάρηδων, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης.
Ο λαός έχασε το αίσθημα της ζωής. Τον ενθουσιασμό, το θρίαμβο, τη δημιουργία, την ανάσα του νέου που φτιάχνεται με το μυαλό, με τα χέρια και την καρδιά. Συνηθίσαμε στην επίπεδη ζωή. Αποδεχθήκαμε την ευκαιριακή λογική.
Ένδεια οικονομική. Φτάσαμε στον οικονομικό εξευτελισμό της χώρας. Στην αποδυσπέτιση των κοινωνικών ομάδων. Στις ατελείωτες ουρές στα γραφεία του ΟΑΕΔ, στην ανεργία που ευτελίζει αξίες της ζωής και οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια. Με τους πολίτες να έχουν εθιστεί στα… αποφάγια των κρατούντων, των αγρίων καπήλων της οικονομίας, της παιδείας, της αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη, ακόμα και της θρησκείας και της ιστορίας, αλλά ταυτόχρονα και κολάκων του δημόσιου αισθήματος.
Ένδεια πνευματική. Εχουμε μετατραπεί σε «γκέτο» της βλακείας, του «δηθεναριού», της ελαφρότητας και της γελοιότητας, μολονότι αποτελούμε τη συνέχεια ενός μεγάλου πολιτισμού, που συνοψίζει τις εμπειρίες χιλιετιών του μεσογειακού πολιτισμού, του οποίου είμαστε τέκνα. Ζούμε πλέον την «ξέρα», όπου μας οδήγησε, εκτός των άλλων παθογενών καταστάσεων της πολιτικής, ο διανοητικισμός που μετέτρεψε ένα ιστορικό λαό σε νευρωτικά ανθρωπάκια, με κύριο χαρακτηριστικό το σύνδρομο της «προοδευτικότητας».
Με εκπροσώπους του διάφορες ενσαρκώσεις του γελοίου, που για χρόνια αμαυρώνουν την καθαρότητα του ελληνικού πνεύματος μετον ψευτοδιανοησμό τους, την καταστροφή της γλώσσας και τα «πνευματικά προιόντα» της αποβλακωτικής τους ανεπάρκειας.
Πως μπορεί η πολιτική πρακτική να "εκπίπτει" σε μαγγανεία, που προσπαθεί να δικαιολογεί με τρόπο «μαγικό» τις εκάστοτε επιλογές των κομματικών και επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων και των αχυρόμυαλων πολιτικών; Είναι δυνατόν το θράσος και η αναλγησία των ιθυνόντων να αθροίζονται, ενώ η σοβαρότητα και η ευθύνη καθημερινά σχεδόν να αφαιρούνται;
Να που είναι δυνατόν. Και για μια ακόμα φορά σήμερα, στην ολομέλεια της Βουλής, οσφυοκάμπτες και νανοφυείς της πολιτικής, θα ψηφίσουν την απαλλοτρίωση του μέλλοντος μας, ερήμην μας πάντα.
Πόσο, αλήθεια, επίκαιρος είναι και σήμερα ο Μακρυγιάννης! Και αναφέρθηκα στον Μακρυγιάννη, γιατί θεωρείται η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Πλένεσαι στον πόνο και στην αλήθεια του έθνους!