Κι όμως ο πόνος δεν είχε όρια στην κηδεία του Γιώργου Μπαλταδώρου, του νεαρού Σμηναγού που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή με το Μιράζ που τόσο αγαπούσε.
Θέμα iellada.gr
Αν και ο θρήνος για κάποιους ήταν βουβός στην κηδεία του νεαρού πιλότου και γι άλλους αδάμαστος, υπήρξαν ξεσπάσματα που τα οδηγούσε η οργή εναντίον όλων όσων κυβερνούν τον τόπο αλλά και κλείνουν πολλές φορές τα μάτια θυσιάζοντας ανθώπινες ζωές για να αποφύγουν μια γενική σύρραξη ή μια αποδοχή ότι κάτι μπορεί να μην πήγε καλά λόγω βλάβης.
Κατά την άφιξη των επισήμων στο Μορφοβούνι Καρδίτσας στο Δήμο Πλαστήρα, οι κάτοικοι ήταν παγωμένοι και κυρίως εχθρικοί απέναντι στους επισήμους που έφταναν για να εκπροσωπήσουν την πολιτεία.
Ο κόσμος άρχισε να φωνάζει : “τι θέλουν αυτοί εδώ ; Γιατί ήρθαν στον πόνο μας;
Να φύγουν. Δεν θα μας πουν ποτέ την αλήθεια. Πως έφυγε το παληκάρι μας;
Γιατί φεύγουν συνέχεια δικοί μας πιλότοι ; Τι κρύβεται πίσω από τόσους θανάτους των ελλήνων πιλότων.”
Ήδη όμως από το προηγούμενο βράδυ άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης είχαν επισκεφθεί τους συγγενείς και τους είχαν ζητήσει να κάνουν υπομονή γνωρίζοντας και τον πόνο τους και την οργή τους για τον θάνατο του παιδιού τους.
“Για το χατήρι του Γιώργου, για το χατήρι του ήρωά σας , αφήστε να τον κηδέψουμε ως ήρωα όπως αξίζει στη μνήμη του.”
Οι συγγενείς αν και από την πρώτη στιγμη που πληροφορήθηκαν τον θάνατο του παιδιού τους από το twitter του υπουργού και όχι από επίσημα χείλη δε μπορούσαν να αντέξουν αυτό που ζούσαν.
Η πικρία τους ήταν μεγάλη μέσα στον πόνο του αποχωρισμού. Είχαν όπως υποσχεθεί ότι στο τελευταίο αντίο του παιδιού τους θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων τιμώντας την μνήμη του και την γαλανόλευκη σημαία που υπηρετούσε το παιδί τους.
Μέσα στο πλήθος που βρισκόταν στην εξόδιο ακολουθία και την ταφή μαζί με τα μοιρολόγια και τους αναστεναγμούς ο κόσμος φώναζε “Αθάνατος” και να να φύγουν από εδώ οι “αίτιοι”.
Οι φωνές και οι απειλές έφταναν στα αυτιά των επισήμων κατά τη διάρκεια της ταφής οι οποίοι κοιτούσαν προς την κατεύθυνση των όσων φώναζαν αλλά πάλι έσκυβαν τον κεφάλι.
Στον εθνικό ύμνο τον οποίο έψαλλαν μαζί με τη σύζυγο του ήρωα πιλότου και τα πολιτικά πρόσωπα, στα δάκρια του κόσμου και των ίδιων φάνηκε προς το παρόν να πνίγεται η οργή για τον άδικο χαμό του Σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου.
Ο εθνικός ύμνος, το "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών", οι πυροβολισμοί από το πεζικό, τα δάκρυα των πιλότων της πολεμικής αεροπορίας, το σφίξιμο την καρδιά των αξιωματικών και όλων των ενστόλων αλλά και οι σπαραγμοί της οικογένειας του ήρωα πιλότου, τον συνόδευσαν μέχρι την τελευταία του κατοικία. Η Θεσσαλική γη, τα βουνά των Αγράφων, η γενέτειρα του Νικόλαου Πλαστήρα, δέχθηκαν στην αγκαλιά τους τον Γιώργο Μπαλταδώρο, που έχασε τη ζωή του στην μοιραία πτήση με το μιράζ 2000-5 λίγο έξω από την Σκύρο.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΟΡΦΟΒΟΥΝΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ Μαρία Γιαχνάκη
“Αητέ μου, Αητέ μου” φώναζε η μητέρα του, και ίσως βαθιά μέσα της, να ήξερε ότι ο σμηναγός της, ο ήρωάς της θα την άκουγε.
“Παληκάρι μου” ψιθίριζε ο πατέρας του,
“Άγγελέ μου” σπάραζε η σύζυγός και μητέρα των παιδιών του, την στιγμή που ο Γιώργος βρισκόταν τυλιγμένος με την ελληνική σημαία, την οποία υπηρετούσε με περηφάνια και αυταπάρνηση.
Τα λόγια του φίλου του και συναδέλφου του, έκαναν τον κόσμο που βρισκόταν εκεί να ξεσπάσει σε λιγμούς κι όσο κι αν προσπαθούσε να κρατήσει και ο ίδιος την ψυχραιμία του δεν τα κατάφερε:
“Αξέχαστε Γιώργο", είπε στον επίκηδειο, "φίλε και συνάδελφε, ήρθες το 2002 στη σχολή και από τότε υπηρέτησες την πατρίδα ,με πάθος και χαμόγελο και ετοιμότητα. Η άπονη μοίρα σε έκλεψε από κοντά μας, έγινες μια θλιβερή ανάμνηση έφυγες σαν τα φύλλα που τα παίρνει του ανέμου η οργή. Το κενό της απουσίας σου είναι μεγάλο . Σήμερα θρηνούμε την λεβεντιά που χάθηκε ….Η πολεμική αεροπορία θρηνεί την απώλεια ενός ήρωα. Γιώργο φίλε μου, ο χάρος ζήλεψε τα νιάτα σου, σε φοβήθηκε ο ουρανός και σε τρόμαξε η θάλασσα. Η 114 πτέρυγα μάχης θα σε θυμάται πάντα. Η πατρίδα σε κατατάσσει ανάμεσα στους ήρωες...”
Στην εξόδιο ακολουθία χοροστάτησαν οι Μητροπολίτες, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων Τιμόθεος και Καρπενησίου Γεώργιος.
Στον μητροπολιτικό αποχαιρετισμό κατά τη διάρκεια του επικήδειου λόγου του ο Σεβ. Μητρ. Καρπενησίου Γεώργιος συγκλόνισε: “Πονεμένοι αεροπόροι και συνοδοιπόροι του αείμνηστου Γεωργίου, αυτή τη στιγμή μας συγκλονίζει όλους ο χαμός του. Ο πόνος που ξεχειλίζει μπορεί να είναι το προσκήνιο, αλλά ο Γιώργος θα πάει στην αγκαλιά της Ανάστασης. Άξιε φρουρέ των συνόρων της πατρίδας μας, η ευχή μας για Ανάσταση της ψυχής σου να σε ακολουθεί...”
Η εξόδιος ακολουθία πραγμτοποιήθηκε στο Μορφοβούνι Καρδίτσας στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία όπου πριν, η σορός του είχε τεθεί σε λαϊκό προσκήνυμα. Εκεί τον ασπάστηκαν για τελευταία φορά οι δικοί του άνθρωποι οι φίλοι του, πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, ο αρχηγός ΓΕΣ,ο υπουργός εθνικής άμυνας κ Καμμένος , ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ Μητσοτάκης, ο κ Λεβέντης, ο κ Κικίλιας και απλός κόσμος.
Μετά την εξόδιο ακολουθία, στρατιωτικό άγημα συνόδευσε τον ήρωα πιλότο στο κοιμητήριο του Μορφοβουνίου. Πλήθος κόσμου ακολούθησε την πομπή, μέσα από τους δρόμους του χωριού όπου έπαιζε πιτσιρικάς ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος. Τώρα όμως περνούσε από τα ίδια δρομάκια σκορπίζοντας πόνο.
Από όλα τα υψώματα του χωριού ο κόσμος βουβός παρακολουθούσε και φώναζε αθάνατος, χειροκροτώντας στο πέρασμά της την πομπή.
Αθάνατος! φώναξαν μικροί και μεγάλοι, την στιγμή που η σορός του Γιώργου Μπαλταδώρου γινόταν ένα με τη γη, ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο και κοιτάζοντας προς τον ουρανό, εκεί που όλοι βαθιά μεσα τους πίστευαν ,ότι κάπου εκεί πάνω θα φτερουγίζει ο ήρωας της Πατρίδας μας.
Ο Γιώργος Μπαλταδώρος έφυγε παίρνοντας μαζί του τον λόγο του θανάτου του, ίσως ποτέ να μην μάθουμε την αλήθεια αλλά κάποια στιγμή πρέπει σε αυτήν την χώρα να σταματήσουν οι θυσίες των σμηναγών μας. Ο Γιώργος πήγε υπερ Πίστεως και Πατρίδος όμως πίσω του άφησε χιλίαδες αναπάντητα ερωτήματα...
Video/foto reporting iellada.gr
Δείτε ΕΔΩ