Η γιαγιά της Μακεδονίας και το φτύσιμο των ηγετίσκων
του Γιώργου Καλλινίκου
Δύσκολα περπατούσε.
Το βάρος των χρόνων υπερβολικά μεγάλο για το σώμα της.
Το βάρος των αγώνων για επιβίωση ακόμη μεγαλύτερο.
Το βάρος των βιωμάτων της στην πολύπαθη πατρίδα ασήκωτο.
Τίποτα, όμως, δεν μπορούσε να την σταματήσει.
Το κάλεσμα για το συμφέρον της πατρίδας της έδιδε φτερά.
Για να υπερβεί τα βάρη.
Να πράξει ό,τι είχε κληθεί αρκετές φορές στο παρελθόν.
Για τα ιερά και τα όσια.
Η γιαγιά Ευανθία συγκλόνισε την Ελλάδα.
Η φωτογραφία της έκανε τον γύρο του κόσμου.
Η Σερραία Μακεδόνισσα μετατράπηκε σε σύμβολο του συλλαλητηρίου για καταδίκη της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Διανύοντας την όγδοη ή ένατη δεκαετία της ζωής της.
Με καμπουριασμένο σώμα.
Αλλά με σηκωμένο το κεφάλι.
Με το ένα χέρι έσερνε το μικρό καροτσάκι με το οποίο πηγαίνει στον μπακάλη της γειτονιάς της.
Αυτή την φορά, όμως, κουβαλούσε κάτι ιερό.
Αυτό το οποίο σε όλη της την ζωή λάτρευε.
Την ελληνική σημαία.
Όχι όπως τους πολιτικάντηδες.
Όπως οι αγνοί πατριώτες, οι απλοί άνθρωποι ξέρουν.
Κρεμώντας στον ψηλότερο ιστό της ψυχής τους την σημαία της πατρίδας.
Στο άλλο χέρι κρατούσε το μπαστούνι της.
Για να στηρίζεται στο περπάτημα.
Δεν κοιτούσε πίσω.
Ούτε δεξιά ούτε αριστερά.
Ειδικά σε αυτούς τους όρους έκλεισε τα αφτιά.
Για να μην την μπερδεύουν.
Τραβούσε μόνο ίσια.
Πολύ αργά τα βήματα.
Αλλά σταθερά.
Αυτό το γνώρισμα το αγνοούν οι πολιτικάντηδες.
Όταν ξέρεις τι ζητάς, τι διεκδικείς, ποιο είναι το δίκαιο που υπερασπίζεσαι, πως το συμφέρον της πατρίδας δεν επιτρέπει συμβιβασμούς, τότε προχωράς μόνο ευθεία με σταθερά βήματα.
Τι ειρωνεία;
Τους αποκάλεσαν φασίστες.
Αυτούς που αγκάλιασαν την σημαία και πήγαν να στηρίξουν την πατρίδα τους.
Οι τηλεοπτικοί σταθμοί επικεντρώθηκαν στα επεισόδια.
Στα χημικά.
Στο αίμα.
Ναι, είναι καταδικαστέα.
Δεν είναι, όμως, η ουσία.
Η ουσία βρίσκεται στη γιαγιά Ευανθία.
Στη φλόγα των ματιών της.
Εκείνην, που της έδωσε την δύναμη να πάρει το αμαξάκι, το μπαστούνι και την λατρεμένη σημαία της.
Και να κατεβεί από το Λιτόχωρο των Σερρών στην Πλατεία Συντάγματος.
Γιατί αυτή η γιαγιά, ηγέτες της ντροπής, έχει στα στήθια της τους στίχους του Σεφέρη, του Γκάτσου, του Κάλβου και του Σολωμού.
Γιατί αυτή η γιαγιά, λιλιπούτιοι ηγέτες, έχει έναν ήλιο φυλαχτό από την Βεργίνα.
Έχει στην καρδιά της τον Όλυμπο και τον Υμηττό.
Γιατί αυτή η γιαγιά, ανίκανοι ηγετίσκοι, με την περήφανη Ελλάδα στην ψυχή της γεννήθηκε.
Με αυτήν ξυπνάει και μ’ αυτήν κοιμάται.
Γιατί αυτή η γιαγιά, δειλοί και άτολμοι πολιτικάντηδες, έχει μια θάλασσα αγάπες στο Αιγαίο.
Έχει στην Κρήτη έναν Θεό.
Ένα ακρωτήρι κι έναν σταυρό.
Γιατί αυτή η γιαγιά, γελοίοι «σωτήρες», έχει φυτέψει ένα δέντρο στην Επίδαυρο.
Δεν ξέρω αν καταλάβατε.
Έχει την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη στην ψυχή, στην καρδιά και στο μυαλό της.
Δεν χαρίζει ούτε ένα εκατοστό.
Δεν χαρίζει ούτε την Μακεδονία, ούτε τους αγώνες και το αίμα που χύθηκε γι’ αυτήν.
Ούτε, βεβαίως, χαρίζει την ονομασία.
Ανοίγοντας κατ’ αυτό τον τρόπο, μια επικίνδυνη πύλη για το μέλλον.
Που θα επιτρέπει σε οποιονδήποτε με κίνητρο τον αλυτρωτισμό και εκμεταλλευόμενος τις όποιες μελλοντικές συνθήκες και τα όποια συμφέροντα, να καταστεί απειλητικός.
Αυτή η γιαγιά, τυχάρπαστοι περαστικοί ηγετίσκοι, μπορεί να περπατά δύσκολα.
Με κυρτωμένο από τις ταλαιπωρίες σώμα.
Έζησε, όμως, πάντοτε όρθια.
Και έτσι θα πεθάνει.
Με ψηλά το κεφάλι.
Περήφανη.
Αυτή η γιαγιά, αναξιόπιστοι ηγετίσκοι, βίωσε στο πετσί της πόλεμο, μπαρούτι, φόβο.
Ένιωσε στα ρουθούνια της την απαίσια οσμή αίματος και θανάτου.
Γνωρίζει τι σημαίνει να αγωνίζεσαι για την ελευθερία. Τι σημαίνει πατρίδα.
Πώς να αγωνίζεσαι γι’ αυτήν.
Καταλάβατε άραγε, νάνοι ηγέτες, ποιο μήνυμα σας έστειλε η περήφανη αυτή γιαγιά;
Δεν σας έφτυσε κατάμουτρα μόνο γι’ αυτήν καθαυτήν την Συμφωνία που υπογράψατε.
Γι’ αυτήν, ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Μπορεί να την κρίνει με τα δικά του κριτήρια.
Με τον δικό του τρόπο σκέψης.
Ανάλογα και με το ειδικό βάρος που έχουν τα παπάρια της ψυχής του.
Η σπουδαία αυτή γιαγιά, όμως, σας έφτυσε κατάμουτρα και για κάτι άλλο.
Για τον ύπουλο, αντιδημοκρατικό και αυταρχικό τρόπο με τον οποίο επιχειρείτε να περάσετε μια συμφωνία, που άπτεται εθνικών συμφερόντων.
Αγνοώντας την βούληση του λαού.
Με την ψήφο μόλις 151 βουλευτών.
Αυτή, λοιπόν, η γιαγιά ανίκανοι ηγετίσκοι, που σε ρόλο μαριονέτας ακολουθείτε τους σχεδιασμούς ξένων καθοδηγητών, σας βροντοφώναξε μιαν τεράστια αλήθεια.
Ότι καμία συμφωνία που αφορά εθνικά συμφέροντα δεν μπορεί να λαμβάνεται από περαστικές κυβερνήσεις.
Ότι τον τελευταίο λόγο πρέπει να τον έχει ο λαός.
Ακούτε Τσίπρες, Μητσοτάκηδες, Καραμανλήδες και λοιποί περαστικοί;
Η Ελλάδα δεν σας ανήκει.
Η Ελλάδα ανήκει στο λαό της.
Μόνο αυτός με δημοψήφισμα δικαιούται να αποφασίσει.
Το ίδιο ηχηρό μήνυμα της γιαγιάς της Ελλάδας, της γιαγιάς της καρδιάς μας, ας το εμπεδώσουν και οι εν Κύπρω πολιτικοί και πολιτικάντηδες!
Ό,τι και αν συμφωνήσετε, τον τελικό λόγο θα τον έχει ο λαός! Βάλτε το καλά στο μυαλό σας!