Ως «κλέπτη εν νυκτί» χαρακτηρίζει το Πατριαρχείο της Μόσχας ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ .
Ο Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος μίλησε για τους τριγμούς στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τον πόλεμο στην Ουκρανία και το έργο της ιεραποστολής στη «μαύρη ήπειρο»
Ο Μακαριώτατος εκφράζει την αποδοκιµασία του για τον τρόπο µε τον οποίο ενεπλάκη η Ορθόδοξη Εκκλησία στον πόλεµο κατά της Ουκρανίας, επισηµαίνοντας ότι «θα έπρεπε να λειτουργήσει ως παράγοντας ειρήνης, σταθερότητας και ισορροπίας». Αναφερόμενος στα µεγάλα προβλήµατα της εποχής µας, εκτιµά ότι αυτά έχουν ως αφετηρία «την ατοµικότητα, τον εγωισµό, την αποξένωση και την αποµάκρυνση από τους άλλους ανθρώπους».
Για την εισπήδηση
“Το Πατριαρχείο Μόσχας, εµφορούµενο από άκρως εξουσιαστικές τάσεις κυριαρχίας σε ολόκληρη την Ορθοδοξία, θέλοντας να διοικεί µοναρχικά και να σύρει σύµπασα την Ορθόδοξη Εκκλησία υπό την εξουσία του, καταργώντας ολόκληρη τη θεολογική και κανονική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εµφανίστηκε στην Αφρική και εισήλθε σε αυτήν, κλέπτης εν νυκτί, αψηφώντας τους µακραίωνους εκκλησιαστικούς θεσµούς και τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας. Η δράση του Πατριαρχείου Μόσχας εκτός των ορίων της εκκλησιαστικής του δικαιοδοσίας τραυµατίζει το φιλάδελφο, το σύψυχο και το άµωµο της ορθόδοξης πίστης µας και βεβαίως δίνει λαβή για τη λοιδορία της Ορθοδοξίας. Βεβαίως, το Πατριαρχείο Μόσχας, εµφορούµενο από αγκυλώσεις του παρελθόντος και άκρως εγωιστικές συµπεριφορές, εναγκαλίζεται σφικτά µε την Πολιτεία και τις πολιτικές επιδιώξεις των εκάστοτε ταγών του ρωσικού κράτους, µε αποτελέσµατα πάντοτε, όπως µας διδάσκει η Ιστορία, πολύ οδυνηρά για τον ορθόδοξο ρωσικό λαό. Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, κινούµενο στο πλαίσιο της κανονικής παράδοσης, προέβη σε όλες τις κανονικές ενέργειες και καταδίκασε την ανορθόδοξη δράση του Πατριαρχείου Μόσχας στην Αφρική, ενώ ενηµέρωσε γι’ αυτό όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι περισσότερες εκ των οποίων σιωπούν. Φανταστείτε να δηµιουργήσει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας µια εκκλησιαστική δοµή εντός µιας άλλης Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τι θα συνέβαινε; Εµείς θα συνεχίσουµε να εργαζόµαστε στην Αφρική πάντοτε µε γνώµονα τον πονεµένο Αφρικανό άνθρωπο και µε πίστη ότι το έργο µας θα συνεχιστεί, διότι έχει ρίζες πολύ βαθιές και δεν είναι εφήµερο, εγωιστικό, εξουσιαστικό, εκκλησιαστικοπολιτικό παίγνιο”, είπε για την εισπήδηση του Πατριαρχείου Μόσχας στα εδάφη του ιεραποστολικού Πατριαρχείου.
Για τη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας στον πόλεμο
Για το ποια θα έπρεπε να είναι η στάση της Ρωσικής Εκκλησίας και του Πατριάρχη Κυρίλλου απέναντι στον πόλεμο και τον Πούτιν και ποια είναι στην πραγµατικότητα, απάντησε:
“Η Εκκλησία, ως ένας θεοσύστατος θεσµός, εµφορείται από τις αρχές της ειρήνης και της αγάπης προς όλους και όλα και δεν έχει καµιά σχέση µε πολέµους και υποδουλώσεις. Υπάρχουν βεβαίως περιπτώσεις όπου η Εκκλησία υποστηρίζει τον αγώνα της απελευθέρωσης λαών από την υποδούλωση και την εκδίωξη κατακτητών. Μιας και µιλάµε για τη Ρωσία, θα αναφέρω το παράδειγµα του Β’ Παγκόσµιου Πολέµου, όταν το Πατριαρχείο Μόσχας παρακίνησε τον ορθόδοξο ρωσικό λαό να υπερασπιστεί την πατρίδα στον µεγάλο πατριωτικό πόλεµο έναντι του ναζισµού. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, όµως, πρόκειται για έναν επιθετικό πόλεµο, στον οποίο τα θύµατα είναι ομόδοξοι και αδελφοί. Για τον λόγο αυτόν το Πατριαρχείο θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικό ως προς αυτό, θα έπρεπε να λειτουργήσει ως παράγοντας ειρήνης, σταθερότητας και ισορροπίας. Με αυτόν τον τρόπο θα ελύνετο και το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα ομαλά, χωρίς ενδο-ορθόδοξες εντάσεις και συγκρούσεις, και ίσως η διαμάχη της ρωσικής ομοσπονδίας με την Ουκρανία να μην είχε φτάσει στα άκρα. Δυστυχώς, το Πατριαρχείο Μόσχας εισήλθε εντός του γεωπολιτικού παιγνίου και δεν γνωρίζω πώς θα απεμπλακεί. Με την ευκαιρία αυτής της ερώτησης, επιτρέψτε μου να εκφράσω την αγάπη μου προς τον ομόδοξο και πολύ πιστό ρωσικό λαό, στον οποίο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βρει σύντομα την ηρεμία και να αφοσιωθεί σε έργα ειρήνης και ευημερίας”.
Για την ιεραποστολή
“Η Ορθόδοξη Εκκλησία Αλεξανδρείας απευθύνεται στον κάθε Αφρικανό άνθρωπο, προσλαμβάνοντας την ολότητά του, με τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις του, χωρίς να προσπαθεί να εμφυτεύσει νέα, αλλά να μεταμορφώσει τα υπάρχοντα, δίδοντας περιεχόμενο ορθόδοξο χριστιανικό. Πάντοτε, πέρα και πάνω από φυλές και έθνη, ήθη και έθιμα, για την Εκκλησία προτεραιότητα έχει το πρόσωπο, το οποίο προσπαθεί να μεταμορφώσει μέσα από μια προσωπική, βιωματική σχέση εν αγάπη και εν ελευθερία, μακριά από μισαλλοδοξίες, φανατισμούς και βία, που αλλοιώνουν τη θεϊκή εικόνα του ανθρώπινου προσώπου”, είπε για το ιεραποστολικό έργο στη “μαύρη ήπειρο”.
ΠΗΓΗ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ