Η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, ακούγοντας την Τετάρτη τον σκοπιανό πρωθυπουργό να αναφέρεται στην χώρα του ως "Μακεδονία" και στον στρατό του ως "μακεδονικό στρατό", έσπευσε να τον δικαιολογήσει.
Ξεκαθάρισε ότι ο λόγος για τον οποίο ο Ζόραν Ζάεφ δεν υιοθετεί τα συμφωνηθέντα είναι ότι απλά αυτά δεν υφίστανται. Η συμφωνία δεν έχει ακόμα επικυρωθεί και άρα η ονομασία Βόρεια Μακεδονία δεν έχει επισήμως τεθεί σε ισχύ. Πιο συγκεκριμένα, διπλωματικές πηγές διαμήνυσαν πως η «δήλωση αυτή υπογραμμίζει τη σημασία της θέσεως σε ισχύ της συμφωνίας των Πρεσπών. Και τούτο διότι, στη συμφωνία αναφέρεται ρητώς ότι ο επιθετικός προσδιορισμός για το κράτος, τα επίσημα όργανά του και τις άλλες δημόσιες οντότητες θα ευθυγραμμίζεται με το νέο όνομα της χώρας, δηλαδή, στη προκειμένη περίπτωση «στρατός της Βόρειας Μακεδονίας».
Τυπικά, ο Νίκος Κοτζιάς έχει δίκιο. Η συμφωνία δεν έχει ακόμα επικυρωθεί ούτε από τα Σκόπια, ούτε από την Αθήνα. Τουναντίον έχει ακόμα δρόμο να διανύσει, αν αναλογιστεί κανείς ότι απαιτείται να προηγηθεί το δημοψήφισμα που θα λύνει τα χέρια του Ζάεφ, επιτρέποντάς του να συνεχίσει με την επίσης δύσκολη Συνταγματική Αναθεώρηση. Πρέπει επίσης να ξεπεράσει και την αντίσταση του προέδρου Γκιόργκι Ιβάνοβ, ο οποίος απορρίπτει τη συμφωνία και έχει δηλώσει ότι δεν θα υπογράψει τις συνταγματικές αλλαγές για την ολοκλήρωσή της. Ακόμα, όμως, και αν τα πάντα επιλυθούν, δεν πρέπει κανείς να παραβλέπει το τελευταίο και σημαντικότερο βήμα: την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από την Ελληνική Βουλή.
Αν, όμως, ισχύουν όλα τα παραπάνω, τότε γιατί ο Νίκος Κοτζιάς έχει βιαστεί να αποκαλεί την γείτονα χώρα Βόρεια Μακεδονία και ακόμα σημαντικότερα γιατί ο Ζάεφ θεωρεί δεδομένη την είσοδο της χώρας του στη Συμμαχία του ΝΑΤΟ;