Στις 7 και 8 Δεκεμβρίου ο Σουλτάνος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, θα βρεθεί στην Ελλάδα για μια επίσκεψη, η οποία προέκυψε με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κυβέρνησης, καθόλου τυχαία μετά την επίσκεψη του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, στην αμερικανική πρωτεύουσα και την πάνω από δυο ώρες συνάντηση στο Λευκό Οίκο του Υπουργού Εξωτερικών, κ. Νίκου Κοτζιά, με το Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου, Τράμπ, Στρατηγού ΜακΜάστερ.
Ειλικρινά, και τι δεν θα έδινα να ήμουν μύγα στο δωμάτιο αυτής της συνάντησης (δεν το αναφέρω τυχαία) διότι εκεί συζητήθηκαν τα μύρια όσα που ήδη έχουμε αρχίσει να βλέπουμε και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το επόμενο διάστημα στην εξωτερική μας πολιτική και στα εθνικά θέματα.
Ανάμεσα σε αυτά είναι και η επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ουάσιγκτον στο σύνολό της θα επιθυμούσε να δει τον Ερντογάν στο πυρ το εξώτερον.
Ακόμη και ο Φιντέλ Κάστρο στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου δεν ήταν τόσο μισητός στο σύστημα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών. Παρόλα αυτά είναι κολοσσιαίο λάθος, και δυστυχώς γίνεται κατ’ εξακολούθηση, κάποιοι να μην εννοούν να καταλάβουν ότι για τις ΗΠΑ, υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ Ερντογάν και Τουρκίας.
Και δυστυχώς για τους αδαείς που δεν κάνουν αυτό το διαχωρισμό η Τουρκία ως χώρα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά, είναι και θα συνεχίσει να είναι πάρα πολύ ψηλά στο χρηματιστήριο της Ουάσιγκτον. Πρέπει να θεωρείται λοιπόν βέβαιο, ότι η Ουάσιγκτον έχει ζητήσει από την Αθήνα να παίξει κάποιου είδους ενδιάμεσου μεταξύ των δυο πλευρών ως κοινός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και άμεσος γείτονας της Τουρκίας. Ως εδώ όλα καλά.
Το πιθανότερο είναι ότι θα μεταφερθούν με επιτυχημένο τρόπο αυτά τα μηνύματα της Ουάσιγκτον, και αυτό διότι τα έχουν σχεδιάσει οι Αμερικανοί. Και λέω το πιθανότερο διότι η υπόθεση της Σαουδικής Αραβίας, αποδεικνύει, για όσους σκέφτονται, ότι κάποια άλλα που είχε δρομολογήσει η Ουάσιγκτον, κατάφεραν κάποια σαΐνια της κυβέρνησης να τα κάψουν πριν καν αρχίσουν.
Εκεί όμως που το πράγμα γίνεται επικίνδυνο είναι στο υπόλοιπο κομμάτι της επίσκεψης. Διότι εκεί είναι ξεκάθαρο ότι απέναντι σε ένα παίκτη που κάθεται και παίζει σκληρό πόκερ στο μεγάλο τραπέζι με ΗΠΑ και Ρωσία, και είναι χωμένος σε όλα τα κόλπα στην ευρύτερη περιοχή μας, δεν υπάρχει καμία στρατηγική και ούτε καν ατζέντα. Εκτός βέβαια και υπάρχει κρυφή ατζέντα, κάτι που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανατριχίλα.
Το σίγουρο είναι ότι ο Ερντογάν έρχεται έχοντας ατζέντα και στρατηγική, για όλα και για όλους. Άλλωστε τα έχει πει και δημόσια αρκετές φορές. Και για τη Συνθήκη της Λωζάννης, και για το Αιγαίο, και για την Κύπρο, για όλα. Εμείς τι έχουμε; Μήπως παιδική χαρά; Γιατί το να τον τοποθετεί σημαντικός και σχετικός με την εθνική ασφάλεια Υπουργός της Κυβέρνησης στην ίδια μοίρα με τους Μουλάδες του Ιράν (άσχετα εάν ο Σουλτάνος έχει κολεγιά στην Τεχεράνη) λίγα εικοσιτετράωρα πριν την άφιξή του στην Αθήνα, μόνο βαθιά ανησυχία γύρω από τη σοβαρότητα και τη διαμόρφωση στρατηγικής μπορεί να προκαλέσει. Η εξωτερική πολιτική και η εθνική ασφάλεια δεν πορεύονται με άκαπνους λεονταρισμούς για κατανάλωση στα μέσα ενημέρωσης.
Ας αναμένουμε λοιπόν να δούμε πως θα περπατήσει και θα κινηθεί ο Σουλτάνος της Τουρκίας στο 48ωρο που θα είναι κοντά μας. Αν πάνε όλα ήσυχα και πρίμα, τότε θα είναι σαφές ότι το deal είναι πολύ μεγάλο και θα είναι καλό να μάθει η Βουλή και ο ελληνικός λαός τι ακριβώς περιλαμβάνει.
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος – Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και μέλος τουThe International Institute of Strategic Studies.