Η μνήμη του θανάτου μάς βοηθεί να ξεπεράσουμε τον παλαιό άνθρωπο γιατί φέρει ταπείνωση στην ψυχή μας. Όταν λησμονούμε τον θάνατο, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε αιώνιοι επάνω στην γη και αυτό αυξάνει την αλαζονεία μας, την απληστία μας, την σαρκολατρεία μας, την διάθεση να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους ανθρώπους.
«Όταν πρωτοήλθαμε εδώ στον Άγιο Ραφαήλ, ήταν στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης της συζύγου, που διαπιστώθηκε η μετάθεση των μεγάλων αγγείων της καρδιάς του εμβρύου. Μας είχαν πει οι γιατροί ότι το παιδί θα γεννηθεί με συγγενή καρδιοπάθεια, ότι μόλις γεννηθεί θα γίνει μπλε, θα πρέπει να μπει σε θερμοκοιτίδα και στις πρώτες 9 μέρες της ζωής του θα πρέπει οπωσδήποτε να χειρουργηθεί. Πρώτα, μια ανακουφιστική εγχείριση για να μπορέσει να αναπνεύσει.
Ο κόσµος µοιάζει σήµερα, σαν µια κοχλάζουσα χύτρα ταχύτητος, µε πολλές βαλβίδες!
Θα σκάσει εδώ, θα σκάσει εκεί. Προσεύχεσθε µη γίνει µ’ εµάς η αρχή.
Nα ζήτε όσο µπορείτε πιο απλά . Μη δυσκολεύετε από µόνοι σας τη ζωή σας.
Οι πολλές ευκολίες κάνουν δέσµιους τους ανθρώπους σήµερα.
Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι νοιώθουνε σήµερα ανασφάλεια;
–Γιατί όλοι είµαστε ασφαλισµένοι !
Εβδομήντα τέσσερα χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, στην «άκρα στ’ Αστερούσια», κρυμμένη καλά από την κορυφή του Κόφινα και προστατευμένη από μια μαγική – ενίοτε και τρομακτική – διαδρομή είναι η Ιερά Μονή του Κουδουμά.
Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες μονές της Κρήτης, με ιστορία που ξεκινά από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ‘ναι διαφορετικά, αφού ο τόπος της είναι τέτοιος;
Η ευλαβική άσκηση της προσευχής αυτής οδηγεί τον άνθρωπο σε συνάντηση με πολλές αντίθετες ενέργειες κρυμμένες στην ατμόσφαιρα. Προσφερόμενη στην κατάσταση βαθειάς μετάνοιας διεισδύει στο χώρο, που βρίσκεται πέραν των ορίων «της σοφίας των σοφών και της συνέσεως των συνετών» (Α’ Κορ. 1,19). Στις πλέον εντατικές εκδηλώσεις της, χρειάζεται ή μεγάλη πείρα ή καθοδηγητής.
Τη σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Δακρυρροούσης τιμά η Εκκλησία μας στις 31 Ιανουαρίου. Η εικόνα της Παναγίας της Δακρυροούσας ή Κορωνιώτισσας φυλάσσεται στην ομώνυμη μονή του Ληξουρίου της νήσου Κεφαλληνίας. Η Παναγία κατά την ημέρα αυτή διέσωσε τη μονή από τον ισχυρό σεισμό του έτους 1867 μ.Χ.
Τον Ιανουάριο του 1867 φονικός σεισμός ισοπέδωσε μεγάλο μέρος της Παλικής και προκάλεσε σοβαρότατες ζημιές στην Κεφαλονιά.
Η Θαυματουργή Αγία Εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας, έχει Αγιογραφηθεί τον 19ο αιώνα μ.Χ. θαυματουργικά. Φέρει χρονολογία 1870 μ.Χ. και έχει το εξής ιστορικό:
Υπήρχε τον καιρό εκείνο μία αγιογράφος Μοναχή ονόματι Τατιανή, της Ρωσικής Ιεράς Μονής της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που βρίσκεται στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών, απέναντι της Ιερουσαλήμ.
Κάποιος Αμερικανός, είχε πάει στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα με την παρέα του. Σε κάποια στιγμή εμφανίζεται ο γέροντας Εφραίμ να βγαίνει από το κελί όπου εξομολογεί τον κόσμο και να ρωτάει τον νεαρό Αμερικανό:
– Έχεις παιδί μου καλό κινητό, μοντέρνο, σύγχρονο;
– Γιατί ρωτάτε γέροντα, είπε με απορία ο νεαρός.
O Ὅσιος Ἀρσένιος γεννήθηκε στά Ἰωάννινα τό ἔτος 1800 καί ὀνομαζόταν Ἀθανάσιος. Ἀπό μικρή ἡλικία ἔμεινε ὀρφανός καί σέ ἡλικία ἐννέα ἐτῶν μετέβη στίς Κυδωνίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου σπούδασε στήν ὀνομαστική σχολή τῆς πόλεως ἔχοντας ὡς σχολάρχη τόν περίφημο διδάσκαλο ἱερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη.
