Σήμερα, 21 Μαΐου τιμάται η μνήμη των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο οποίος ήταν γιος της Αγίας Ελένης, ήθελε να εδραιώσει τον Χριστιανισμό στο Βυζάντιο.
[Διηγείται ο όσιος Ιωάννης ο Κολοβός για τον όσιο Παΐσιο τον Μέγα]:
Ποθώντας να δω και να απολαύσω τη θεία χάρη, τον επισκέφτηκα στο κελλί του.
Αλλά προτού ακόμη κτυπήσω την πόρτα του, τον άκουσα να συνομιλεί με κάποιον. Για τον λόγο αυτόν έμεινα απ’ έξω από το κελλί, αλλά δυστυχώς έκανα λίγη φασαρία και ο όσιος βγήκε έξω για να δει τι συμβαίνει.
Όταν με είδε χάρηκε πολύ, και γι αυτό με αγκάλιασε και με φιλούσε. Έτσι έκανα και εγώ.
Εντός της ημέρας αναμένεται να ανακοινωθούν τα μέτρα επαναλειτουργίας στα τζαμιά της Τουρκίας, αλλά και το αν θα δοθεί η άδεια να πραγματοποιηθεί μουσουλμανική προσευχή στο προαύλιο της Αγιά Σοφιάς, ανήμερα της θλιβερής επετείου της Αλώσεως της Πόλης.
Σήμερα 21 Μαΐου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων θεοστέπτων βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΤΕ ΓΙΑ 24 ΩΡΕΣ
Με την τήρηση όλων των υγειονομικών μέτρων που πρότεινε η πολιτεία, ετέλεσθη ο πανηγυρικός Eσπερινός στον ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ομονοίας, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Πιστοί φορώντας μάσκα και κρατώντας τις απαραίτητες αποστάσεις προσήλθαν με ευλάβεια στον ι. Ναό για να συμμετάσχουν στην ιερά Aκολουθία.
Αν θέλεις να προσευχηθείς, πρέπει να γίνεις ελεήμων άνθρωπος. Ελεήμων με όλη την έκταση της λέξεως. Η ελεημοσύνη από μόνη της, λένε οι πατέρες, σώζει τον άνθρωπο.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
ΠΗΓΗ: pemptousia.gr
Παρακολουθήστε το Β΄ Μέρος από το 3 Ψηφιακό Αρχονταρίκι με την ομιλία του Γέροντα Εφραίμ Βατοπαιδινού. Ο Καθηγούμενος της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου Γέρων Εφραίμ, μίλησε για το μυστήριο της εξομολογήσεως και την αρετή της μετανοίας και εν συνεχεία συνομίλησε με τον κόσμο, απαντώντας στις ερωτήσεις τους.
Μία συγκλονιστική ιστορία ενός Ορθόδοξου ιερέα της Μητροπόλεως Βελγίου από την εμπειρία του με τον ιό COVID – 19.
Εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό της 28ης Μαρτίου φάνηκαν τα πρώτα σύννεφα που προμήνυαν την επερχόμενη καταιγίδα που μπήκε ξαφνικά και απρόσμενα στη ζωή μου.
Ξεκίνησε σαν αδιαθεσία, σαν μια συνηθισμένη γρίπη και σύντομα εξελίχθηκε σε κάτι άγνωστο, που δεν θέλαμε ούτε ως σκέψη να το αποδεχθούμε.
Να έχουμε αγάπη, πραότητα, ειρήνη. Έτσι βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας, όταν κυριεύεται από το κακό. Μυστικά ακτινοβολεί το παράδειγμα, όχι μόνον όταν ο άλλος είναι παρών αλλά κι όταν δεν είναι. Ν' αγωνιζόμαστε να στέλνομε την αγαθή μας διάθεση. Ακόμη και λόγια όταν λέμε για τη ζωή του άλλου που δεν την εγκρίνομε, αυτός το καταλαβαίνει και τον απωθούμε. Ενώ αν είμαστε ελεήμονες και τον συγχωρούμε, τον επηρεάζομε -όπως τον επηρεάζει και το κακό- κι ας μην μάς βλέπει.
