Στους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματός τους.
Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους. Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα.
Το να προσεύχεται κανείς και να αφοσιώνεται στο έργο της προσευχής είναι αγώνισμα. Πρόκειται για έναν κοπιώδη αγώνα.
Όπως αναφέρει και ό γέροντας Σωφρόνιος «ενίοτε ή προσευχή ρέει μέσα μας σαν ισχυρός ποταμός και άλλοτε ή καρδιά μας αποβαίνει
Κατά τη εποχή της δημιουργίας του Ισραηλινού κράτους το 1948, εκτιμάται ότι οι Χριστιανοί της Παλαιστίνης αριθμούσαν περίπου 350,000, η πλειοψηφία των οποίων ανήκε στο Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων.
Εκείνο το καιρό, οι Χριστιανοί ήταν σχεδόν το 20% του συνολικού πληθυσμού, και αποτελούσαν μία ζωντανή και αρχαία κοινότητα,των οποίων οι πρόγονοι τους είχαν ακούσει τον Άγιο Πέτρο στην Ιερουσαλήμ, καθώς ο ίδιος κήρυττε την πρώτη Πεντηκοστή.
Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στή μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση.
Η Αγία Βαρβάρα στις αγιογραφίες απεικονίζεται συνήθως κρατώντας ένα ποτήριο στο χέρι της. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό και τι ακριβώς συμβολίζει;
Το κομποσκοίνι που έχουν όλοι οι Ορθόδοξοι μοναχοί και το χρησιμοποιούν και πολλοί ορθόδοξοι λαϊκοί, είναι συνήθως μάλλινο και πλεγμένο σε διάφορα μεγέθη. Από πολύ μικρό, που φοριέται στο δάχτυλο, έως πολύ μεγάλο: 33άρι (με 33 κόμπους), 50άρι (με 50 κόμπους), 100άρι, 500άρι κ.λπ. και κάθε κόμπος αποτελείτε από εννέα σταυρούς.