Μια ημέρα, ο Γέροντας [ο Στάρετς Ζαχαρίας] προσκάλεσε τα πνευματικά του τέκνα να φάνε μαζί του στην ίδια τράπεζα, αλλά ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος και φώναξε:
– Να, την Πελαγία μου! Πω, πω, πώς μετανοεί, πώς με παρακαλεί να της συγχωρέσω τις αμαρτίες. Και πόσα δάκρυα! Περιμένετε, παιδιά μου, αφήστε το φαγητό σας και προσευχηθήτε μαζί μου.
Ο Πρόεδρος Moon συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Ο αρχηγός της Νότιας Κορέας δήλωσε ότι εκτιμά ιδιαίτερα την αφοσίωση του πατριάρχη στο κίνημα για τη συμφιλίωση των διαφορετικών θρησκειών καθώς και για τη διατήρηση της οικολογίας και του περιβάλλοντος.
Το δεξί χέρι του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας.
Έγγραφο της εποχής αναφέρει ότι το δεξιό χέρι του Αγίου Νικολάου δώρησε στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας ο ηγεμόνας Μιχαήλ ο Γενναίος το 1599.
Παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, προκαθήμενων Ορθοδόξων Εκκλησιών και του Σεβ Μητροπολίτου Κισσάμου και Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου, καθώς και πλήθους πιστών πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Μουσείου – Κειμηλιαρχείου στην Μονή Γωνιάς στο Κολυμπάρι.
Αν δεν υπάρχει ο Ζων και Παντοδύναμος Θεός, και αν δεν είναι ισχυρότερος από τον θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός πανίσχυρος Θεός. Και τότε κάθε ζωντανή ύπαρξη δεν είναι παρά ένα κλωτσοσκούφι του θανάτου. Ένα ποντικάκι στο στόμα της γάτας.
Μία φορά, αντικρούοντάς τον, του είπατε: «Ο Θεός υπάρχει. Για σένα δεν υπάρχει». Και δεν σφάλατε.
Ήταν ένα απλό ζεστό καλοκαιρινό πρωινό. Ο ήλιος λαμπρός, «έστεκε» κιόλας ψηλά, ρίχνοντας τις ακτίνες του και ζεσταίνοντας τα σπίτια, τις αυλές, την πλάση.
Τα ωδικά πουλιά κελαηδούσαν όλο χάρη κι έμοιαζε σαν να δοξολογούσαν το Θεό για το ηλιόλουστο εκείνο πρωινό.
Ο Γέροντας Παΐσιος είχε κάνει προβλέψεις και για την Τουρκία. Συγκεκριμένα είχε πει ότι θα αφανιστεί και ότι θα διαμελιστεί και ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει.
Διαβάστε τα λόγια που είχε ακριβώς πει ο γέροντας Παΐσιος αναφορικά με την Τουρκία.
Όταν ο αββάς Αντώνιος ασκήτευε στην έρημο, έπεσε κάποτε σε ακηδία και σε μεγάλη «Κύριε, θέλω να σωθώ αλλά δεν μ΄ αφήνουν οι λογισμοί μου. Τι να κάνω με τη θλίψη μου αυτή; Πώς να σωθώ;»
Κάποια φορά λοιπόν βγήκε λίγο προς τα έξω και βλέπει κάποιον σαν τον εαυτό του να κάθεται και να κάνει εργόχειρο.
Μετά από λίγο άφηνε το εργόχειρο, σηκωνόταν και προσευχόταν, και ξανά καθόταν και συνέχιζε να πλέκει το σχοινί του. Ύστερα πάλι σηκωνόταν για προσευχή.
