Υπάρχουν τέσσερα κακά και εάν ο άνθρωπος έχει ένα απ’ αυτά ούτε να μετανοήσει μπορεί ούτε η Προσευχή του να εισακουστεί από τον Θεό.
Πρώτο είναι η υπερηφάνεια.
Ο υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι η διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. δεν κατοικεί ο θεός στον άνθρωπο που σκέπτεται έτσι.
Δεύτερο κακό η μνησικακία…
Σήμερα 18 Νοεμβρίου η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Πλάτωνα, που έζησε στην Άγκυρα τον 3ο αιώνα και Ρωμανού, που έζησε στην Αντιόχεια τον 4ο αιώνα.
Ο Θεός θέλει να ομοιωθούμε με τους αγγέλους. Οι άγγελοι μόνο δοξολογούν τον Θεό. Αυτή είναι η προσευχή τους, μόνο η δοξολογία. Είναι λεπτό πράγμα η δοξολογία – ξεφεύγει απ’ τα ανθρώπινα.
Η δοξολογία είναι ανιδιοτελής προσευχή. Οι άγγελοι δεν προσεύχονται, για να κερδίσουν κάτι, είναι ανιδιοτελείς. Ο Θεός έδωσε και σ’ εμάς αυτή τη δυνατότητα, να είναι η προσευχή μας μία διαρκής δοξολογία, προσευχή αγγελική.
[Γράφει ο Άγιος Παΐσιος]: Κάποτε ο περίφημος ψάλτης, ο οποίος πρόσφατα αναπαύθηκε, είχε πάει στην Πανήγυρη της Ι. Μονής Γρηγορίου, για να ψάλλη. Αφού έψαλλε στον Μεγάλο Εσπερινό, όταν τέλειωσε, και θα άρχιζε η Λιτή, αισθάνθηκε την ανάγκη να πάη στο Αρχονταρίκι, να πιη έναν καφέ, για να τονωθή λίγο το Γεροντάκι και πάλι να συνεχίση τα ψαλτικά του.
Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε το διήμερο 14 – 15 Νοεμβρίου η συνεδρίαση της Διεθνούς Γραμματείας, των Προέδρων και των Εισηγητών των Επιτροπών της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδόξων. Στις συναντήσεις τα μέλη της Συνέλευσης επεσήμαναν τον κίνδυνο και τις διώξεις που υφίστανται οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής τονίζοντας το βάρος του ζητήματος.
Η λογική ψυχή φροντίζει με κάθε τρόπο να ξεφύγει από όσα δεν οδηγούν πουθενά, την οίηση, την υπερηφάνεια, την απάτη, τον φθόνο, την αρπαγή και τα παρόμοια, όσα δηλαδή είναι έργα δαιμονικά και κακής προαιρέσεως.
Όλα κατορθώνονται με επιμέλεια και επίμονη προσοχή και μελέτη από εκείνον τον άνθρωπο, του οποίου η επιθυμία δεν τρέχει στις κακές ηδονές.
Ήταν μοναχός της μονής και είχε το διακόνημα του δοχειάρη, δηλαδή αποθηκάριου και οικονόμου του λαδιού. «Ανεδείχθη τύπος οσίου μοναχού, και δια της ένδον επιμελείας και λοιπής εναρέτου ζωής του έφθασεν εις μέτρον αγιότητος, ποιών και θαύματα».
Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα.
Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία.
Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος.
Πώς μπορούμε να περιγράψουμε τη δύναμη και ιδιότητα αυτού του πανίσχυρου όπλου;
Άλλωστε δεν είναι και το πρώτο, που παρέδωσε και δίδαξε ο Κύριός μας, στον πνευματικό αγώνα; «Δια βρώσεως εξήγαγε του Παραδείσου ο εχθρός τον Αδάμ».
Με τη νηστεία χαράζει την αρχή της πάλης ο Χριστός μας.
Η μητέρα του θανάτου ηδονή, δεν αρχίζει απ’ εδώ τον όλεθρόν της με πρόφαση τη βιολογική μας σύσταση και μας κατρακυλά στη μεριά της κτηνωδίας;
Κάποτε στην Μεγάλη είσοδο είδε τον εαυτό το υπερυψωμένο και αισθανόταν ότι πατούσε πάνω σε φλόγες.
Μόλις έφθασε κάτω από τον πολυέλαιο είπε μέσα του, “Παναγία μου, Χριστέ μου”, και σιγά σιγά πάτησε και μπήκε από την Ωραία Πύλη.
Τότε κατενόησε το ψαλμικό, “ο ποιών τους Αγγέλους Αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα”.
