Νὰ λὲς στὸν Θεὸ μὲ πολλὴ ταπείνωση: «Θεέ μου, τέτοιος(-α) ποὺ εἶμαι, δὲν πρέπει νὰ μὲ ἀκούσης. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀδικία νὰ ὑποφέρουν οἱ ἄλλοι ἐξ αἰτίας μου; Γιατί, ἐὰν εἶχα πνευματικὴ κατάσταση, παρρησία, θὰ μὲ ἄκουγες καὶ θὰ τοὺς βοηθοῦσες. Φταίω καὶ ἐγώ, ποὺ ὁ ἄλλος ὑποφέρει. Τώρα ὅμως τί φταίει νὰ ὑποφέρη ἐξ αἰτίας μου; Σὲ παρακαλῶ, βοήθησέ τον». Ἐξαρτᾶται δηλαδὴ πῶς τοποθετεῖσαι γιὰ τοὺς ἄλλους.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας, εκτός από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει, την Παναγία, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες. Θάρρος λοιπόν!
«Η Χάρις του Σταυρού να μας βοηθήσει ώστε όχι με απόγνωση, όχι με απελπισία, όχι με πανικό αλλά με ελπίδα στο Θεό να προχωρήσουμε και να αναπαύσουμε τον Ιησού Χριστό ο οποίος είναι ο νικητής του θανάτου, ο Παντοκράτωρ Κύριος και Δημιουργός ο Πλάστης και ο Αναπλάστης ώστε σε Αυτόν να πορευόμεθα, Αυτόν να ποθούμε, Αυτόν να ζητούμε, ώστε να πάρουμε την αιωνιότητα” με αυτά τα λόγια απευθύνθηκε στους πατέρες ο καθηγούμενος της Ι.Μ.Μ.
Η Βιβλιοθήκη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (Β.Ι.Α.Α.) εγκαινιάζει μια νέα, πρωτοποριακή υπηρεσία δανεισμού βιβλίων.
Είναι γνωστό ότι η αμαρτία δεν έχει ουσία. Είναι κάτι το ανυπόστατο, είναι η απουσία του αγαθού.
Αμαρτία σημαίνει ότι μου λείπει ο Θεός, μου λείπει το φως, μου λείπει ο Άγιος των αγίων.
Αμαρτία λοιπόν είναι η απουσία της δόξης και της αγιότητος του Θεού. Ό,τι επιτελείται σε όλη την ύπαρξή μου, στο σώμα, στην ψυχή, στο πνεύμα και στην διάνοιά μου, είναι φυσικά συμπτώματα αυτής της απουσίας.
Η αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα 23 Μαρτίου τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Νίκωνος και των 199 μαθητών του, καθώς και του Αγίου Νεομάρτυρος Λουκά από την Αδριανούπολη, που μαρτύρησε το 1802 στη Μυτιλήνη.
Ο Κύριος όχι σπάνια πήγαινε και σε σπίτια Φαρισαίων για γεύμα ή για δείπνο ανάλογα. Πρώτα, πρέπει να πούμε, ότι δεν πήγαινε ποτέ ακάλεστος ο Χριστός. Χαρακτηριστικό – και φαινομενικά αντίθετο – φαίνεται να είναι το παράδειγμα με τον Αρχιτελώνη Ζακχαίο.
Εκεί, ναι μεν δεν τον κάλεσε τον Χριστό μας ο Ζακχαίος, αλλά ο Καρδιογνώστης Χριστός ανταποκρίθηκε στη βαθύτερη επιθυμία του επίσημου εφοριακού, που ποθούσε και ζητούσε να δεί τον Ιησού από κοντά. Τη συνέχεια βέβαια την ξέρουμε…
Κάθε χρόνο στην ιστορική Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου βιώνουμε ένα θαύμα! Οι Πατέρες της Μονής σε μια μεγάλη λεκάνη τοποθετούν αλεύρι καί νερό, τα ανακατεύουν καί εν συνεχεία τα μεταφέρουν στον ιερό Ναό, όπου τελείται ο Όρθρος.
Όταν έρχεται η στιγμή της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στο τέλος του Όρθρου, μεταφέρουν εκεί την προαναφερθείσα λεκάνη με το αλεύρι και την τοποθετούν στη βάση του τραπεζιδίου, όπου βρίσκεται ο Τίμιος Σταυρός επάνω σε ένα δίσκο με βασιλικό.
