Η Μόνα Λίζα ή Τζοκόντα είναι αναμφισβήτητα το δημοφιλέστερο έργο ζωγραφικής. Το φιλοτέχνησε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι από το 1503 έως το 1507 στη Φλωρεντία, αλλά γρήγορα πέρασε σε γαλλικά χέρια. Αγοράσθηκε από τον γάλλο ηγεμόνα Φραγκίσκο Α' για τον πύργο του στο Φοντενεμπλό, φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο των Βερσαλιών από τον Λουδοβίκο τον 14ο, κόσμησε την κρεβατοκάμαρα του Μεγάλου Ναπολέοντα και από το 1804 εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου.
Μακεδόνας αγωνιστής του '21 και ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης.
«Σύσσωμος λαός Ηρακλείου εις πάνδημον συλλαλητήριον διετύπωσεν και εξουσιοδότησεν την Εθνικήν Αντίστασιν Κρήτης (όπως) επιληφθή δυναμικώς και αποκαταστήση τιμήν και αξιοπρέπειαν βουλευτού Πετρακογιώργη, θυγατέρα οποίου απήγαγον κοινοί εγκληματίαι Ανωγείων, θίγοντες τιμήν και αξιοπρέπειαν ολοκλήρου Νομού Ηρακλείου. Παρακαλούμεν Κράτος (όπως) ενισχύση ανθρώπινον ταύτην πράξιν».
Μπαλέτο και ορχηστρική σουίτα του αργεντίνου συνθέτη Αλμπέρτο Χιναστέρα, ενός από τους κορυφαίους συνθέτες λόγιας μουσικής που ανέδειξε η Νότια Αμερική.
Σούπερ σταρ της επαγγελματικής πάλης (κατς), που πρόσφερε ώρες χαράς και ξεγνοιασιάς στους δοκιμαζόμενους από το οικονομικό κραχ Αμερικανούς. Ο Τζιμ Λόντος (Jim Londos) γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1897 στο Κουτσοπόδι του Άργους ως Χριστόφορος Θεοφίλου και ήταν το μικρότερο από τα 13 παιδιά της οικογένειάς του. Η μητέρα του τον ήθελε ιερέα, ενώ ο πατέρας του τον ονειρευόταν στρατιωτικό.
2004: Ιστορική μέρα για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το αγώνισμα της σφαιροβολίας επιστρέφει στην κοιτίδα του, στο στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας, έπειτα από 1611 χρόνια. Νικητές αναδεικνύονται ο Ουκρανός Γιούρι Μπιλόνογκ στους άνδρες και η Κουβανέζα Γιουμιλεϊντι Κούμπα στις γυναίκες.
ΠΗΓΗ: sansimera.gr
Γάλλος σκιτσογράφος, συνδημιουργός του Ιζνογκούντ, μαζί με τον συμπατριώτη του σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί (Αστερίξ, Λούκι Λουκ).
Ο Ζαν Ταμπαρί γεννήθηκε στη Στοκχόλμη στις 5 Μαρτίου 1930, από πατέρα μουσικό (έπαιζε βιολί) και μητέρα νοικοκυρά. Ξεκίνησε να δουλεύει ως γυψαδόρος, αλλά από το 1956 ασχολήθηκε με το σκίτσο στο εβδομαδιαίο γαλλικό περιοδικό Vaillant.
Πολύ λίγα είναι τα νεοκλασικά κτίρια που σώζονται σήμερα στην Αθήνα εν συγκρίσει με όσα υπήρχαν στο παρελθόν.
Ο νεοκλασικισμός έκανε την εμφάνισή του στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά δεν κράτησε για πολύ. Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η κατάσταση στη ρυμοτομία της πρωτεύουσας άλλαξε ριζικά κι έδωσαν τη θέση τους στις πολυκατοικίες. Υπάρχουν πολλά νεοκλασικά κτίρια που χάθηκαν στην πορεία των ετών, εμείς σας παρουσιάζουμε πέντε από αυτά…
17 Αυγούστου 1843
Ο καυτός ήλιος του Αυγούστου πυρακτώνει ένα κορμί που κάθεται ακίνητο σε ένα παγκάκι στην πλατεία Κλαυθμώνος. Τα μάτια του είναι κλειστά. Με τη φουστανέλλα απλωμένη πάνω στο παγκάκι και τους ώμους γυρτούς, καμπουριασμένους, μοιάζει να κοιμάται και να ονειρεύεται. Να ονειρεύεται χρόνια μαύρα, σκοτεινά και ύστερα φως, δόξες και δοξασίες.
Ο χρόνος κατέχει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, ωστόσο οι ιστορικοί δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς επινοήθηκε η πρώτη συσκευή που μετρά το χρόνο ούτε, φυσικά, από ποιον.
